“Lieve mensen, voordat ik zal danken willen we u vragen om twee minuten stilte voor G.O. Ulash.” Er klinkt instemmend gemompel rond de tafel. Sommigen kijken naar de tafel terwijl ze hun herinneringen overdenken. Ik keek even naar Jos en had meteen medelijden. Natuurlijk was hij de eerste die medelijden verdiende. De arme jongen. Hij had zoveel moeite en zorg erin gestoken. Daarna dacht ik aan de woorden van Gerdine. Vlak voor de lunch werd het stil rond de tafel voor de mededelingen. “We hebben verdrietig nieuws”, zei ze. “We hebben vanmiddag een droevige plechtigheid. We zullen rouwen omdat, ondanks alle goede zorgen van Jos, Goulash toch nog is overleden. De doodsoorzaak is helaas onbekend.”
Ik weet nog dat Job na de mededeling van Gerdine gelijk opsprong in protest. Ik zag aan zijn gezicht dat hij niet kon accepteren dat Goulash er niet meer was. “We gaan Goulash toch niet zomaar weggooien? Ik vind het wel een beetje verspilling”. Gerdine antwoordde met een zucht:”Nee, we zullen hem echt moeten begraven, ik heb dit soort dingen eerder gezien. Fataal.”
We een halfuur extra middagpauze zodat iedereen die wilde de begrafenis kon bijwonen. Daarna gingen we de verzengende hitte weer in. De schommel stond eindelijk overeind en was bijna klaar. Het hek was op een paar kleine dingetjes na af en meerdere keren gebeitst. De schilderploeg zond Willemijn naar het Laura Ház, zodat het stukje muur dat vies was geworden van het beton er weer spik en span uitzag. Alles ging in een waas voorbij. Elke keer dat ik een slokje van mijn water nam, leek het even of de zoute smaak van Goulashsoep in mijn mond zat. Elke keer bleek het een fata morgana.
Er stond al één plantenbak in elkaar, en Lukas, als hoofd van de mest, toverde Anne in een brandweervrouw die zou moeten vechten om op de tuingrond de draak van hitte te overwinnen.
In het Family Home werd de rouw verdreven door het ‘harde’ werken. De kinderen waren weer terug in het huis en terug van hun weekje kamp. Het contact tussen de schilderploeg en de kinderen is bijzonder goed, ondanks het taalverschil. Sommigen jongeren zijn blij met de schilders en anderen die nogal gehecht waren aan hun uitslaapritme iets minder. Hoe dan ook, door de hitte heen ging het werk door. Ook in het Family home werd de beits uit de kast getrokken voor het afdakje.
Onder het mom van de hitte kregen we ook een uur eerder de ruimte om koud te douchen. Ik snap het wel. Ik denk dat de leiding ook gewoon tijd nodig had om te rouwen.
Die avond aten we, voor de bijbelstudie die voor vanavond op de planning stond, met pijn in ons hart, geen Goulashsoep. In plaats daarvan schoven we met lange tanden de uit het niets geïnproviseerde pastasalade naar binnen.
Nog geen reacties.