Teambuilding

Teambuildingsavond zondag 10 juli

Over een week (vrijdag 22 juli) vertrekken we naar Oekraïne. We zullen om 17.00 uur vertrekken, dus voor degenen die ons willen uitzwaaien, heel graag!

Afgelopen zondagavond hadden we een teambuilding bij de fam. Lievaart in Wolphaartsdijk. De teambuilding was georganiseerd door Joan Koning en Thea Lievaart. Toen we aankwamen stond onze grillmaster Henk al achter de barbecue om ons te voorzien van heerlijke broodjes hamburger.

Joan en Thea hadden iets leuks bedacht, onder het genot van een broodje hamburger moesten wij een bingokaart invullen waar allemaal vragen op stonden, zoals “wie was vanmorgen voor 7.00 uur zijn bed uit?”, “wie is er bang voor spinnen?”, “wie doet aan voetbal?” “wie heeft de grootste schoenmaat?” en “wie blijft er vanavond nog gezellig napraten?”. We mochten elke naam maar één keer invullen en de degene die het eerst Bingo had kreeg de eeuwige eer. Laat het nou net zo zijn dat de vrouwelijke deelnemers (slechts zeven dit jaar) de Bingokaart als eerste vol hadden. Dit zegt wel iets over de kracht die wij als vrouwen hebben! Daarnaast viel het op dat iedereen bij de vraag “wie is er bang voor spinnen?” een vrouwelijke deelnemer had opgeschreven. Toen Thea vervolgens vroeg wie van de mannen het dan voor ons als vrouwen op zou willen nemen, was geen man stoer genoeg om zich op te geven. Gelukkig hebben we een hele stoere vrouw onder ons, Anneke de Groot, die ons als dames zal beschermen tegen de vele spinnen die we tegen zullen komen in Oekraïne!

Na de lekkere broodjes moesten we in tweetallen tegenover elkaar gaan staan en kregen we de opdracht om zo vaak mogelijk de knieën van je partner aan te tikken. Hier kwam elke keer een regel bij, zoals “bescherm je eigen knieën” en “je voeten moeten op dezelfde plek blijven staan”. Op het laatst was er een wedstrijd wie het vaakst de knieën van zijn/haar partner kon aantikken. Valentijn Born won met 201 knie-aanrakingen en er waren ook een paar mensen die de knieën van hun partner niet een keer hadden aan kunnen tikken. Thea vertelde dat het spelletje een kwestie is van samenwerken en dat ze dat aan ons mee wilde geven. Het kwam erop neer: Als je er een competitie van maakt met je partner, zal je nooit de winst behalen, maar werk je samen aan een tactiek, dan heb je betere kans op slagen. Dit was voor velen van ons een les.

Vervolgens werden we in twee groepen verdeeld en moesten we allemaal op een ander veldje een zeil zien op te vouwen terwijl we er allemaal opstonden, en een zeil zien om te draaien terwijl we er allemaal op stonden. Je merkte al snel dat er natuurlijke leiders bij zaten die de boel wilden gaan regelen en dat er mensen waren die snel volgden. Vervolgens moesten we dezelfde opdrachten met de hele groep gaan doen, maar nu moesten we gezamenlijk een leider kiezen. Jelmer Jobse werd als leider gekozen en moest de groep gaan aansturen. Omdat we met 24 personen in de groep zitten, werd het al gauw een zooitje en schreeuwde iedereen door elkaar. Sommige mensen toonden weerstand, anderen volgden Jelmer, waardoor het een chaos werd. Het duurde veel langer voordat we de opdracht volbrachten. Dit was voor ons een goede les, wanneer je in een grote groep als deze zit, moet je goed overleggen wil je iets tot stand brengen.

Daarna werden we in tweetallen met onze enkels aan elkaar gebonden met tape en moesten we in een donkere ruimte gele en roze lichtgevende staafjes zoeken. U moet zich voorstellen dat dit erg lastig is wanneer je aan elkaar gebonden bent, maar velen vonden een manier om dit op te lossen. Vervolgens werden we met de hele groep aan elkaar vastgemaakt en moesten we een parcours afleggen. Dit was verschrikkelijk moeilijk en voor sommigen ook erg pijnlijk aangezien er aan alle kanten aan je getrokken wordt. Omdat het zo moeizaam verliep, werden we in twee groepen “geknipt”. De ene groep had al heel snel een tactiek bedacht, en de andere groep bleef achter en er haakten een paar af vanwege pijn in enkels, knieën en ruggen. Gelukkig zijn we blessures voor geweest, we willen immers wel met z’n allen naar Oekraïne! 

Als afsluiting van de teambuilding had Thea nog een samenvatting van alles wat haar was opgevallen en gaf ze ons nog wat tips mee. Samen gevat zei ze: “Jullie hebben een aantal natuurlijke leiders in jullie groep zitten, maak hier gebruik van! Ook al hebben ze niet altijd gelijk. Let op elkaar en bespreek alles met elkaar. Let ook op degenen die minder goed meekomen. Kom samen tot keuzes en werk samen!” Ik denk zelf dat dit voor ons zeker een les is, ik merkte namelijk dat iedereen alsnog bij deze samenwerkingsopdrachten zijn eigen plan wilde trekken en dacht dat ‘ie het toch wel beter wist. Op de reis zou dit zeker een aandachtspunt voor ons zijn, aangezien we daar ook in teams samenwerken.

Daarna werden er nog een aantal praktische zaken besproken, we vertrekken dit jaar om 17.00 uur i.p.v. twee uur later in verband met verwachte vertraging bij de grens van Hongarije – Oekraïne. Daarna deelde Henk Menkveld officieel mee dat Monika en hij helaas niet mee kunnen deze reis. Wij vinden dit allemaal erg jammer en tegelijkertijd zijn we tevreden met het wijze besluit van Henk dat hij thuis blijft om voor Monika te zorgen, zodat ze samen kunnen opknappen en kunnen opladen deze zomer! Het is voor henzelf een moeilijke beslissing, maar we bidden voor een periode van herstel voor beiden.
Daarnaast verwelkomden we Jan-Henk en Cora Verburg, die zich bij de oproep voor begeleiding aangesproken voelden en die nu samen met ons een zegen kunnen zijn voor de mensen in Oekraïne!

Ik (en wij) ho(o)p(en) u allen te zien op 22 juli om 17.00 uur om ons uit te zwaaien en ons een goede reis te wensen. We zullen u op reis regelmatig op de hoogte houden over ons welbevinden via onze blog. Ook vragen wij u om gebed voor een zegen over de reis die wij zullen maken, of God ons wilt sparen en of wij een soepele grensovergang mogen meemaken en een goede samenwerking met de plaatselijke bevolking van Nagydobrony en Dimicsi. Hartelijk dank

Tot ziens!

Janneke Kruizinga