Magnetronsmokkel ontrafeld – Een dag in (de) Oekraïne

///Magnetronsmokkel ontrafeld – Een dag in (de) Oekraïne

Dit land zit vol verrassingen en geen enkele trip naar deze staat is gelijk aan de vorige. Wij, Mark en Arthur, zullen proberen een hand vol van deze verassingen op te schrijven in de blog van vandaag.

 

Vanmorgen vroeg is een deel van de groep vroeg opgestaan om het eerdere jongerenreisproject in het dorp Nagybereg opnieuw (al is het maar voor een dag) te beleven. Een reisje van Hongarije naar (de) Oekraïne is op zichzelf al een avontuur, omdat het land door een strenge grensovergang vrij gesloten lijkt voor buitenlandse niet-EU toeristen. Vanaf de verblijfplaats in Tiszakerceny is het een kwartier rijden naar Baràbas, het dorp dat grenst aan (de) Oekraïne. Wie weet waarom het [de] Oekraïne heet, mag het zeggen.

 Henk sprak onderweg enkele woorden over de misdadiger Baràbas die gratie verleend kreeg in ruil voor de uitlevering van Jezus. En Henk had er ook een mooi filmpje over gezien op het internet. Deze uitlevering, dewelke onherroepelijk gratie voor de ander met zich meebrengt, paste bij het gevoel waarmee we de grens naderden. Het zal straks òf uitlevering zijn (een halt bij de grens) of gratie waarmee we een vrijkaart zullen ontvangen om te genieten van de geneugten die het land biedt. Akkoord, een deel van de groep verwachtte wel wat spektakel bij de grens, want tijdens eerdere jongerenreizen hebben we al eens met de groep joelende Hollanders en volgepakte bussen urenlang aan de grens gestaan om het (door pastoor Ferenc) beloofde land in te gaan. Dit keer was het ook lang wachten, met 2 bussen wachtend tot we de eerste grens over mochten, maarja het is dan wel handig dat je de huurovereenkomst van de bussen bij je hebt.., die hadden we dus niet en de mannen en een mooie vrouw met, volgens een paar mensen, schattige kleine voeten bij de grens maar overleggen over hoe en wat nu… Uiteindelijk moesten we de bussen bij de grens achterlaten en moesten we de rest tot aan de 2e grenscontrole lopen. Ondertussen na enige communicatie hadden we Henk v/d Meij zover gekregen dat hij ons na de 2e overgang op kwam halen. Bij de grensovergang stond naast onze bus een vrijwel leeg busje met drie flinke Oekraïners.  Iemand kwam op het idee om hen te vragen ons verder te rijden naar Nagybereg toe. Jammer wel dat de chauffeur van de bus, een man met een opmerkelijk rood neusje, gelijk na de grens zich tegoed deed aan een glaasje palinka. Geen goed plan, maar er werd in de bar een local opgebeld om ons verder te rijden. Rijden met een Oekraïner is prachtig en ook zijn busje deed niet onder aan onze (westerse) huurbussen. Mooi bekleed met tourbusstofjes en een mooi vloerzeil, versierd met marmeren print. Tijdens het half uurtje dat we reden van de grens tot aan Nagybereg raakten we in gesprek met deze vriendelijke man en Monika vertaalde heen en weer onze vragen en zijn gedachten hierbij. De politieke situatie, de grensbewaking, de MH-17 en het gevoel van Rus-/Hongaar- of Oekraïner zijn. De verslechterde economische situatie in Oekraïne is goed te zien in de dorpen en straten waar we doorheen reden: geen onderhoud aan de weg, dure benzine aan de pomp en opvallend veel paardenkarren. Ooit wil ik nog eens in een Russisch-Oekraïense Lada rondrijden, de meest geziene auto op de wegen hier. Net buiten het eerste dorp nog een militaire controle en de vraag om onze paspoorten. Je merkt de spanning in het land en deze week is dichtbij Nagybereg, in Mucachevo, voor het eerst een gewelddadige uitdrukking gegeven aan de corruptie van de staat en een steeds sterker wordende rechtse beweging.

 

In Nagybereg eindigde dit tweede deel van de reis en splitste de groep bij een parkeerplaats op om in de bus van Henk of lopend naar het multifunctioneel gebouw (mfg), het paradepaartje voor de zigeunergemeenschap te gaan. We kwamen aan en zagen dat de kinderen al juichend op ons stonden te wachten. Sommigen herkenden we nog van eerdere jaren maar ze waren ook weer een jaar ouder geworden en daarom ook veranderd. De eerste indruk van de kinderen en omgeving was positief, en de kinderen waren beleefd en enthousiast. We werden erg gastvrij ontvangen! Er wachtte ons een heerlijke maaltijd klaargemaakt door de mensen daar, ze hadden heerlijke broodjes en gebakjes voor ons klaargemaakt waar we allemaal heerlijk van hebben genoten, ze waren, om het op z’n Hongaars te zeggen, “finom”. Maarja, ondanks dat bleef er toch veel over wat we later aan de kinderen uitdeelden. Ook Magduska en Sándor vergezelden ons bij de maaltijd en wat was het een mooi weerzien. Eerder heeft een groep gewerkt in Mésovari (2012) en hebben we met deze bijzondere mensen mooie dingen beleefd. Magduska liet ons het fotoboek zien van deze reis met allerlei interessante en lachwekkende kiekjes tijdens en na het werk.

 

Bij het bezoek hoort ook het bezoek aan de kerkdienst die aan het begin van de middag door pastoor Ferenc werd geleid in het mfg. Het is bijzonder om te spreken over een ‘gemeente’ en ook de groeten namens onze gemeente over te brengen. Voorafgaand aan de reis is er in onze kerk geld ingezameld met een collecte bestemd voor deze gemeente, die het in tijden van politieke onrust en een keldering van de Grivna (munteenheid) niet makkelijk heeft. Ferenc had ook nog een kettingzaag, een kozijn en een aantal ballen nodig. Iemand grapte om deze vooral praktische voorwerpen in de collectezak te deponeren, maar het bleef bij een mooi woord van Reijnder (onze penningmeester) waarbij hij sprak met de woorden van Paulus aan de gemeente van Korinthe. Dat we moeten geven wat wij kunnen geven om te zorgen dat het evenwicht in bestedingsvermogen hersteld kan worden. Het is mooi dat we het project niet uit het oog verloren zijn en wij door ons bezoek en met een mooie financiële bijdrage vanuit de gemeente (GKv-Goes) toch betrokken blijven.  Henk maakte ‘fotok’ en de afvaardiging zong de liederen ‘ Create in me a clean heart’  en ‘ Abba Vader’ , beide liederen die ook bij de zigeunergemeenschap bekend zijn. De preek van pastoor Ferenc vertelde over Jozua en de twaalf gedenkstenen die hij plaatste nadat zich bij de rivier een wonder door God had voltrokken. Om te herinneren aan de wonderen van God mogen wij ook gedenktekens plaatsen, zoals een kruis aan de muur. Ferenc noemde de waterput in het dorp zo’n teken en riep de gemeente op om hun kinderen te blijven vertellen van de wonderen die God in het leven van mensen heeft gedaan. Ineens besefte ik mij hoe bijzonder onze bijdrage is geweest afgelopen jaren, waarbij wij deel mochten zijn van Gods wonder. Na deze prachtige woorden van Ferenc daalden we met z’n allen af richting het dorp waar wij met de kinderen op het grasveldje hebben genoten van de geschonken ballen vanuit Nederland, en de paar jaar eerder gebouwde speeltuin. Een vrouw uit het dorp die nog bekend was van vorige jaren nodigde mij en Monika uit om in haar huis te komen kijken, we keken binnen en wisselden wat woorden uit (met vertaling.) Ondertussen was heel de groep al terug naar het mfg behalve ik en Monika (die ondertussen een discussie voerde in het Hongaars waar ik niks van snapte..). Even de Franse Bulldog bewonderen van Istvan, de ‘beer’, die overigens in de zomer werkt over de grens en hierdoor een tijd van huis is. Na een weekje aan het werk in Hongarije heeft menig reiziger het Hongaars in een beperkte woordenschat toch al redelijk onder de knie. Fijn als je iets duidelijk wilt maken en een beetje mee wilt doen. Aan het eind van de middag nodigde de gemeenschap ons aan tafel voor een geweldig grote pot goulash-soep met aardappeltjes uit eigen moestuin. Sommigen voelden zich toch eventjes bezwaard met de etiketten, waarbij wij als gasten als koningen worden bediend. Toch was er wederom meer dan genoeg om ook alle kinderen te voeden uit het dorp, ordelijk aan een lange tafel gezet. De grens sluit elke dag om zeven uur in de avond en het was dus nodig om in haast het dorp te verlaten. Wellicht tot een volgende keer!

 

Geschreven door Mark en Arthur

 

p.s. de titel spreekt boekdelen, echter vraagt het wellicht enige uitleg. De magnetron is dus goedkoper aan de andere kant van de grens. 

Nog geen reacties.

Laat een reactie achter!

Uw emailadres zal niet gepubliceerd worden.