Klaas is vandaag jarig. Gefelicitaart! ’s Ochtends wordt hij verrast door Evelien en Jos met een ontbijt op bed en een fles jagermeister. Nog half in slaap gaat hij in een buddahouding zitten en begint aan zijn broodje. Een goed begin van deze bijzondere dag.
Het gaat puik in huisje 2, een van onze grotere klussen. Vanaf maandag wordt hier al hard gewerkt. In huisje twee woont kipsyfamilie Laci met veel kinderen. Opa bakkebaard is ons er eentje. Het is heel behulpzame, plezierige man, hij is blij met alles. Het is ook een man met rare fratsen, net als in het liedje. Zijn motto: Alles met de bijl. En dan ook echt alles. Wees creatief, een bijl heeft verschillende kanten! Opa stuukt met de bijl, schildert met de bijl, hij maakt er mee schoon, hij schept ermee en ga zo maar door. Als we met de kruiwagen omhoog moeten, over de trap, pakt hij de deur en legt die op de trap. Een paar spaanplaten erbij en we zijn boven.
Hij luistert goed naar zijn nieuwe naam. In dit huisje is de afgelopen dagen flink gepleisterd en gelatext. Ruth, Janneke, Valentijn, Bas, Sieger, Floris, Marit en nog een paar jongeren hebben hier al een ochtend en/of middag gewerkt. Het donkerbruine plafond is na drie laagjes latex al aardig wit. “Het kan altijd beter maar een museum zal het nooit worden”, zegt Pierre. En zo is het. De vloer is erg ruw, vies en zeer ongelijk. Grote gaten en bulten. Daarom is er gisteren twee kubieke meter zand bezorgd. Valentijn en Sieger hebben het, met hulp van opa natuurlijk, de achterkamer ingekruit.
Op donderdag wordt al het zand vermengd met cementpoeder en door Matthijs verdeeld over de vloer van twee kamers. Zwaar werk en moeilijk om alles min-of-meer vlak te krijgen. Daarna proberen we een betonnen vloer te storten. Inderdaad, proberen.
“Het moet lekker zalvig worden, ” roept Pierre. Hij wil meer wies, meer water. Emmers vol water gooit hij op het proefmetertje. “Zalvig papje zeg ik je, zalvig!” brult Pierre. Het wordt een grote puinhoop. Pierre ziet dat hij geen betonnen vloer heeft gestort bij deze hulpbehoevende mensen, maar het gladde proefmetertje heeft veranderd in een betonmoerasje. Zalvig is anders. Terwijl Matthijs tot zijn enkels in de betonsmurrie staat en probeert te redden wat er te redden valt klimt Pierre in de auto. “Kussenem!” roept opa Bakkebaard nog, maar Pierre is al op weg. Op naar het volgende huisje.
Nadat Pierre vertrokken is wordt de werkwijze aangepast. De zand-cementpoeder wordt met beleid vochtig gemaakt door deze te besprenkelen met flesjes water. Na deze ochtend is Opa bakkebaard erg Yo. Zijn vrouw iets minder. Wij waren ook niet zo tevreden. Op vrijdag hebben Floris, Henk en Valentijn een reddingspoging ondernomen. Nu het cement een beetje hard is geworden gieten we alsnog driehonderd liter water per kamer naar binnen. Daarna wordt alles nogmaals vlak gemaakt met een zelfbedachte gietvloer. Dit werkt prima. Heel de familie bakkebaard is nu Yo.
Omdat de vloer donderdag niet zo voorspoedig ging kreeg huisje twee op donderdag een Hollandse dakgoot. Floris en Henk hebben deze opgehangen. De familie vond het maar raar, een plastic dakgoot. Een goot hoort van blik te zijn. Familie bakkebaard vertrouwt het niet. Beetje Kietsie, zeggen ze. Toen ging het regenen. De bakkebaarden zagen dat het werkt. Kietsie of niet, de voordeur blijft nu droog. Vrijdag krijgt huisje twee nog een nieuw raam in het bestaande kozijn. De door opa bakkebaard gebruikte stukken triplex en board zijn weinig lichtdoorlatend en bovendien niet winddicht. Ook gaan er twee rollen Blankenburh-zeil naar binnen. De finishing touch. De familie verbaasd zich over zoveel veranderingen.
Omdat Valentijn en Sieger flink hebben geïnvesteerd in potjes voetballen met de jongens in deze straat is er een klik met de omgeving. We zijn welkome gasten. Als we komen worden we keer op keer hartelijk verwelkomt met de nodige Jo napod. Ook bij het weggaan zwaait de halve straat ons na. De witte bussen worden populair omdat er altijd iets leuks of iets lekkers uit komt.
De kinderen bakkebaard, vooral kleine Sjonnie, is meester schoonmaker. Alle gereedschap wordt door hem schoongespoeld en zijn zusje krijgt de volle laag als zij denkt ook een aandeel in het schoonmaken te kunnen bemachtigen. De nieuwe autootjes van Sjonnie zijn niet bestand tegen zo veel water. De sirenes van de ambulance, de politie en de brandweer stoppen ermee. Hij snapt het niet helemaal. Sjonnie krijgt ook les in huishoudelijke hygiëne. We leren hem zwerfvuil oprapen in de tuin. Geen overbodige vaardigheid.
In de afgelopen week is er tussen de Nederlandse jongeren en de familie bakkebaard iets moois gegroeid. Op vrijdagmiddag is mevrouw bakkebaard met een clubje kinderen aanwezig op de slotbijeenkomst van de summerschool.
Het gaat ook heel voorspoedig in huisje vier. Het is het vaste huisje van Liesbeth en Jasper, ze hebben hier de hele week gewerkt. Vandaag sloeg Jasper de schrik om zijn hard toen Pierre hem opeens had ingedeeld bij huisje 10: “Maar dat wil ik echt niet!”.
We leren elkaar beter kennen, maar we leren ook heel veel nieuwe mensen kennen. Als we tijdens het schrijven van deze blog een rondje lopen door de school komen we Elisa, het dochtertje van Miesjel en Janet tegen. Elisa heeft al 6 muggenbulten. Ze jeuken heel erg en ze moest vannacht eraan krauwen. Ze heeft er op 1 een pleister maar die gaat steeds los. Ze kan zelf al een pleister erop doen of jodium tegen het jeuken. Ze vindt haar huis leuk maar ze heeft ook een lange tuin maar ze speelt er niet vaak in. Niet zo vaak als Jonathan. Ze houdt meer van slapen slapen slapen.
Vikì en Bora, onze vrienden van Baptist Aid zijn voor school bezig. Bora geeft Vikì wiskunde. De groep is best wel close geworden met Vikì. Ze is dol op de Nederlandse taal en wil het graag leren. Ze kan zichzelf in het Nederlands introduceren: “Iek ben Vikì. Iek ben 18 jaar oud. Iek heb drie zussen. Iek hou van Jezus. Iek vind zingen leuk. Iek vind Nederlands leuk en iek wil het beter leren. God zegen jou.” Haar favoriete zin is: “Iek verdrink in jouw ogen”. Ze heeft deze al uitgeprobeerd bij Sieger en Jasper. Ze vindt Janneke de allerleukste maar raarste van de groep. Samen dansen ze de macerena. Ze denkt dat Herman zo’n tien bakken koffie op een dag drinkt, maar het zo ook goed het dubbele kunnen zijn.
Weer wat verderop zit Floris op de trap: “Ik heb vanochtend een betonnen vloer gestort, nu ben ik aan het wachten op Klaas. We gaan straks glas zetten in een van de huisjes. Pfffff, ik ben echt gaar.”
Groeten van uw bloggers, reizigers
Nog geen reacties.