Het is alweer woensdag!
De groep is gesetteld, iedereen kent zijn taak en het loopt hier op rolletjes. Pierre de terre is het organisatorische brein achter de verdeling van werk binnen de groep. Kasper en Klaas zitten de hele dag in de auto. Ze rijden heel de dag heen en weer om mensen af te zetten en materialen te verdelen.
Vandaag zijn ze voor het eerst de auto uit geweest, bij de lokale pizzeria welteverstaan . Een groepje moest een halfuur eerder naar de ontbijtzaal worden gebracht omdat Kasper en Klaas 25 zakken cement moesten kopen. Of dat uiteindelijk gelukt is weten we niet maar ze hebben wel een pizzabroodje gegeten onderweg. De groep hield het bij Yogi-soep. De eerste huisjes zijn afgerond, er word werk voorbereid in nieuwe huisjes en Pierre inventariseert welke materialen er nodig zijn. K&K gaan deze vervolgens halen.
We stellen ons zo voor dat het zo gaat: Terwijl Klaas bij de ingang een praatje aanknoopt met de voorzitster van de zerretetetetet- hobbyprestigeclub, snelt Kasper langs de stêllàges en gooit de benodigdheden in het winkelkarretje. Klaas rond het gesprek met de voorzitster af en betaalt de spullen. Vervolgens stapt hij in de auto, Kasper laadt de spullen in. “Nagybeka, bisjoeregeltzėpem-kivanoketet!” roept Klaas. “Ajetoo” roept Kasper. Zo, hun taak zit erop. Tijd voor een pizzabroodje.
Deze ochtend wordt het werk in huisje 1 afgerond. Er is een vloertje gelegd, de muren zijn mooi opgevuld en het gezin Jónas is heel blij met het opgeknapte keukentje. Het stel heeft de afgelopen dagen goed meegeholpen, je ziet dat onze houding en witte haren iets prikkelt bij hen. Mooi om te zien! In andere huisjes zien we ook dat de bewoners steeds meer meehelpen.
Dankzij Pierre de Terre snapt iedereen direct waar je het over hebt als je “huisje 6” zegt. Alle huisjes hebben een nummer gekregen en we hebben gevoel bij deze huisnummers. “Oh je was in huisje 2, hoe was dat?” of “Ik wil echt nooit meer naar huisje 9!”. Omdat er zo hard wordt gewerkt is het aantal huisjes inmiddels opgelopen tot 11. We hadden niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Bij elk huisje gaat er wel een pot latex doorheen, daarom lopen de kosten hier en daar wat op. Kunnen we hebben, want zo wordt het geld dat opgehaald is in de voorbereiding goed gebruikt.
‘S-avonds drukt Pierre ons op het hart dat we slaap nodig hebben. “Om 12 uur ligt iedereen op bed” roept hij. En inderdaad, om 12 uur ligt Pierre op bed. De rest van de groep volgt een halfuur later. Valentijn nog later.
Wat verder nog leuk is om te vermelden is dat Willem na de douche even tijd voor zichzelf nodig had. Hij gaat op een stil plekje zitten en zoekt verdieping in autovisie. Echt iets voor Willem.
Afijn, dit was het weer voor vandaag. Het weer word er niet beter op.
Groetjes,
Uw Bloggers
Nog geen reacties.