Vertrek naar het ‘eethuis’. Ontbijten, even chillen en weer terug naar het ‘slaaphuis’. Een een ritje van 13 kilometer. We passeren de dorpjes Tiszaadony en Tiszavid. Om 11:00 begint de kerkdienst in Tiszakerecseny. Voor wie het snapt… daar slapen we dus. Gingen we nu eigenlijk naar Lónya dit jaar? In ieder geval, in Tiszakerecseny staat de kerk. De dominee komt binnen in z’n overhemd en trekt een lange toga aan. Hij vergeet ons welkom te heten.
We verstaan er weinig van en er is ook geen beamer. Jammer. Het gaat over voetbal, dat krijgen we mee. De rest zal wel een raadsel blijven. Het zingen is een evenement apart. Orgel en gemeente zijn het voortdurend niet eens. Bijzondere ervaring. Dat kunnen wij beter. Gedurende de reis tot nu toe ontstaat er een heus mannenkoor dat bij tijd en wijle vierstemmig zingt. Het repertoire loopt uiteen van “ik heb een potje met vet” tot de mooiste Engelse hymnes. Na kerktijd gaan we eten. Soep, rijst en schnitzels! Prima te doen.
Dan vertrekken we naar de rivier om te gaan zwemmen. Er klinkt wel een vreemd geluidje rechts – achter bij de Opel. Het mag de pret niet drukken. Iedereen geniet van de verfrissende duik en elkaar. Hein worstelt met zijn vader, broer, en diverse andere. Twee bloedneuzen mogen de pret niet drukken. Jonathan stoeit ook en dat kost hem zijn bril. In het snelstromende water valt weinig terug te vinden. Aan de waterkant worden de plannen gemaakt voor de komende week. We zijn benieuwd wat het gaat brengen.
’s Avonds is er om 21:00 een poosje stilte. Iedereen gaat een half uur alleen zijn om aan de hand van het thema eens na te denken, bidden of een andere invulling geven aan stille tijd. Na afloop zijn de meesten heel positief. Het wordt als positief ervaren om even uit de groep te stappen en alleen te zijn met je eigen gedachten.
Iedereen is uitgerust na deze rustdag en dat is te merken bij het kampvuur. Het blijft wat onrustig want waarom zou je naar bed gaan als je niet moe bent.
Om 03:00 is iedereen in slaap.
Nog geen reacties.