Nagybereg

Nagybereg, dorp met twee gezichten

Ongeveer 20 kilometer over de Hongaars-Oekraïnse grens, voorbij het stadje Berehove rijden we het stadje Nagybereg binnen. Een brede doorgaande weg gaat dwars door het dorpje heen. Midden in het dorp staat een flinke kerk met een stevige toren met een klassieke torenspits. Het is de trots van de plaatselijke Gereformeerde kerkgemeenschap. In dit dorp waren wij in 2010 voor het eerst te gast bij Ferenc Homoki. 
In het dorp staat een Reformatorische middelbare school. Dit is in Nederland misschien heel normaal, in Oekraíne is dat heel bijzonder. Tijdens de Sovjet-periode was zoiets ondenkbaar. Na het wegvallen van het ‘ijzeren gordijn’ en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kreeg Godsdienstvrijheid weer echte betekenis. In het Hongaarstalige gebied in de Westelijke Karpaten waar het dorp Nagybereg ligt, werden meerdere Reformatorische middelbare scholen opgericht. Omdat het een streekschool is heeft de school in Nagybereg twee logeergebouwen, een jongensslaaphuis en een meisjesslaaphuis. Hier kregen wij in 2010 ons onderkomen.

Voor ons ‘westerlingen’ is Nagybereg een dorp met twee gezichten. Enerzijds is er het burgerdorp waar de bewoners hun leven redelijk op orde hebben. Natuurlijk zie je verschillen tussen arme en rijke mensen maar de meeste huizen lijken er redelijk bij te staan. Even buiten de bebouwde kom is, via een onverharde weg, een zigeunerkamp te vinden. Aanvankelijk lijken de zigeunerhuisjes nog in redelijke staat maar als de weg wordt vervolgt worden de huisjes steeds slechter. De kinderen drommen om ons heen en sloven zich uit om aandacht te krijgen. Deze zigeunergemeenschap is het andere gezicht in Nagybereg dat wij gedurende onze zomerprojecten beter hebben leren kennen.

De stichting Gipsy Mission is bezig met het opzetten van een onderwijsproject. Speciaal voor de zigeuners is er een pastor benoemd. Ferenc Homoki kent de zigeunergemeenschap door zijn trouwe en volhardende werk. Hij gaat op zondag voor in een kleine maar groeiende gemeenschap. Ferenc heeft het vertrouwen van deze mensen en wij mogen delen in zijn contacten. Gedurende de weken dat wij er zijn proberen wij ook de kloof te overbruggen door met en naast deze mensen te werken, te spelen en te delen. 

Het kinderwerk neemt een belangrijke plaats in in ons zomerproject. In de maanden voor ons vertrek worden lessen, werkjes, sport- en spelonderdelen en andere programma-onderdelen voorbereid. Voor zigeunerkinderen is het niet vanzelfsprekend dat ‘burgermensen’ als gelijken omgaan met zigeuners. Het kinderwerk is moeilijk en vraagt veel geduld van de deelnemers aan de reis. Deze kinderen kunnen zich heel slecht concentreren, ze zijn niet gewend aan discipline en orde. De lat moet niet te hoog worden gelegd. Het is wel bijzonder om na twee weken te merken dat er over en weer een echte band ontstaat.

Ook klussen wij tijdens ons zomerproject in Nagybereg. In 2010 is een woning van een gehandicapte man opgeknapt omdat de plannen voor een nieuw schoolgebouwtje voor zigeuners nog niet afgerond waren. Inmiddels is de schoo annex kerkzaal annex na-schoolse opvang klaar en is ook de ruimte rondom het gebouw ingericht. In de zomer van 2012 was de Goesse reisgroep aanwezig bij de feestelijke opening van het gebouw dat bij die gelegenheid ‘Huis van Hoop’ is genoemd.

In de reisverslagen 2010, 2011 en 2012 kunt u lezen wat er allemaal gedaan is in en rond Nagybereg. Ook tijdens de reis in 2014 is er een groepje ‘even’ op bezoek geweest bij onze vrienden in Nagybereg. Een ontroerend weerzien. De onzekerheid die de politieke onrust geeft gaat de mensen hier niet voorbij.

Nog geen reacties.

Laat een reactie achter!

Uw emailadres zal niet gepubliceerd worden.