Verslag van de terugreis met een tussenstop bij het Balatonmeer

Nadat alle spullen waren ingepakt hebben we afscheid hebben genomen van Ruth, Jurjen en Rebecca. Zij hadden nog een aandenken voor ons. Een Hongaarse zegenbede voor aan de muur. Mooi om mee te krijgen als herinnering. Wij vertrokken richting het Balatonmeer en onderweg hebben we Frank op het vliegveld Budapest afgezet. Hij ging al eerder terug vanwege verdere vakantieplannen. Om 17.00 uur kwamen we aan bij de chaletjes. Daar kregen we een overheerlijke barbecue. ’s Avonds werd er nog gezwommen in het Balatonmeer en genoten van de mooie zonsondergang. Ondertussen waren Henk en Monica nog op de locatie geweest voor een kort bezoekje. Zij zouden de volgende ochtend terugkomen om de dag met ons door te brengen. Na een lekker ontbijtje en een mooie overdenking van Anneke over de geestelijke wapenrusting hebben we Henk en Monica verwelkomd. Met elkaar hebben we genoten van de zon, het water en de Hongaarse Lángos waar men wel een poosje voor moest lopen.

Na nog wat eten en drinken gekocht te hebben voor onderweg vertrokken we voor een lange rit naar Goes. We werden uitgezwaaid door Simon en zijn familie die nog een weekje langer in Hongarije blijven. Door de Henri, Joan, Vivian en Rebecca Koning die daar in de buurt op vakantie zijn en door Henk en Monica. Het afscheid komt steeds dichterbij…

Traditiegetrouw wordt er op de terugreis ’s avonds gegeten bij Hotel Paprika maar omdat dit best wel omrijden is hebben we deze traditie doorbroken. Op aanraden van Henk Menk zijn we de snelweg afgegaan en hebben we in een klein dorpje de plaatselijke pizzeria verrast met  ons bezoek. Wij hebben allemaal een heerlijke pizza genuttigd en het zou zo maar kunnen dat de maand augustus nu al een topmaand is voor dit restaurant. We hebben de hele nacht doorgereden. Het enige oponthoud wat we hadden was de afsluiting van de A9. Hierdoor raakte de tomtoms van slag en wij ook. Gelukkig konden we ons herpakken dankzij de ANWB routekaarten en Marit die hier wel weg mee weet.

Om 13.15 uur kwamen we aan in Goes. Er stond al een heel welkomstcomité klaar. Hartverwarmend…We hebben gezongen voor Jan Willem omdat hij jarig is en we hadden beschuit met roze muisjes omdat Daniël en Ruben die nacht oom zijn geworden van nichtje Jemima. Na een kort dankwoord namens de leiding voor deze fantastische, betrokken jongeren en een dankgebed namen we afscheid van elkaar. Met een lach, een traan en heleboel mooie herinneringen die we zullen koesteren.