De dag begint vroeg voor Jos, Jan Willem en Stef. Ze hebben hun wekker om vijf uur gezet om om half zes in Nagydobrony beton te storten voor de fundering van het houthok. Het verloopt volgens plan, de mannen zijn op tijd klaar om aan te schuiven bij het ontbijt.
De kinderen van zes tot twaalf jaar in Dimisci beginnen om half tien/tien uur met de dag. Nadat ze hebben gegeten en gedronken komt de missionaris en zoals altijd begint de dag met een half uur zingen. Wat zo mooi is aan dit groepje kinderen is dat ze altijd uit volle borst meezingen met de liedjes. Gaaf ook om te zien hoe wat ze zingen ze ontroerd, terwijl ze nog zo jong zijn. We horen de gelijkenis van de schat in de akker en daarna gaan de meisjes knutselen met Janneke en Cora en de jongens touwtrekken met Hein en Tim.
Over het algemeen valt het op bij de kinderwerkgroepen dat de kinderen heel veel om liefde en aandacht vragen. Een dankbare taak voor ons om ze dat te geven.
’s Avonds eten we soep en een heerlijke ovenschotel. De overdenking wordt gehouden door Lise. Ze vertelt een mooi verhaal over hoe God de Israëlieten de opdracht heeft gegeven om de stap in het water te nemen, zodat het water zich zou splitsen onderweg naar het beloofde land. De prikkelende vragen zijn ‘Heeft God jou weleens gevraagd om een volgende stap te zetten in je geloofsleven, relaties, werk etc.?’ en ‘Wat houdt jouw tegen om een nieuw
e stap te zetten?’ We hebben daarna goede gesprekken over dit onderwerp. De avond loopt af met een biertje in de hand en een lekker warm kampvuur gefabriceerd door Simon.
Wat een fantastische verslagen dit jaar. Leuk, de foto’s daarbij. Nu ook weer die foto van dat meisje die zo vol overgave staat te zingen.
Fijn om te lezen dat jullie daarvan en ook van elkaar zo kunnen genieten. Wij zijn onze goede God dankbaar dat wij in onze kerken zulke
positieve jeugd hebben. We wensen jullie voor de resterende tijd Gods zegen toe op jullie mooie werk.
Een hele hartelijke en lieve groet van ons beiden,
oma en opa Schiebaan
Ha vrienden! Op ons vakantieadres lezen we de dagelijkse verslagen. We doen dat met heel veel plezier, waardering en dankbaarheid. Prachtig om te zien dat jullie zoveel gaven en energie, met zoveel liefde, willen investeren in het leven van de mensen in Oekraïne, in dat dorp met die moeilijke naam. De gezichten van de kinderen op de foto’s spreken boekdelen: die liefde komt ook over en wordt met graagte ontvangen. Wat is er ook mooier dan van onze rijkdom bij te dragen aan veiligheid en comfort (klussen), blikverruiming (taalles) en toekomst (kinderwerk) van anderen? En dat dan in de naam van Jezus, die altijd het goede met alle mensen voor had. Ik voel me bevoorrecht predikant te zijn van een van de gemeenten, die dit project dragen. Trots is niet het goede woord, al voelt het stiekem zo ook wel. We danken God voor jullie werk en blijven ook om zegen vragen, voor jullie als deelnemers en leiding, voor de mensen die jullie daar ontmoeten en voor jullie families hier. Hartelijke groeten, mede namens Josien, jgs