Het project 2015 in een filmpje: klik hier
Bij het schrijven van deze blog is de groep reeds drie dagen thuis. Namens de werkgroep Werk (Henk, Reijnder en Arthur) blikken we terug op twee weken kluswerkzaamheden in Hongarije. In de voorbereidingen zijn we met z’n drieën rond de tafel gaan zitten om afspraken te maken als team en om onze visie te vormen op het werk dat klaarligt in de dorpen nabij Tiszazalka. De werkgroep Werk omvat absoluut niet alleen simpelweg kluswerk.
Er komt ook bij kijken dat het doen van liefdadigheidswerk niet altijd eenvoudig, of logisch is. Je werkt met mensen! We stelden elkaar de vraag: waarom doen we dit kluswerk in de huisjes en welke houding moeten we hierbij aannemen? Voor ons is het belangrijk dat we met ons werk mensen willen helpen en het ons niet gaat om het afleveren van een perfect modelhuisje. Als we merken dat de bewoners zelf de kwast oppakken geven we het werk graag uit handen! Het gaat er immers om dat wij het eerste opzetje geven, motivatie tonen en de bewoners inspireren om zelf iets mooiers te maken van hun leven. Dan droppen wij een zakje cement en wat stuukmateriaal in de hoop de volgende dag een mooi afgeleverd stukje werk te zien!
Op een doorgaande klusdag (correctie: geen dag is hetzelfde hoor) staat de werkgroep vroeg op en zet Henk het filteren van de koffie in gang. Met een prachtige ‘Jan-50-jaar’-mok in de hand en fijn samengeknepen oogjes nemen we de dag door. Elk huisje waarin gewerkt wordt heeft een werkmap, waarin de doelen staan opgesomd en welk materiaal nodig is. Ook is er ruimte voor de klussers om aantekeningen te maken, zodat de werkgroep up-to-date blijft over missende materialen of nieuwe klusjes. Met deze werkmappen hebben we geprobeerd zo efficiënt mogelijk te werken, klussers in te delen en materialen in te slaan. Aan de mappen kun je ook makkelijk aflezen in welke huisjes er hard gewerkt wordt, te zien aan de verfspetters en cementvlekken op het papier. J Na het ontbijt wordt elke dag de indeling bekend gemaakt en een logistiek plan gemaakt voor het verdelen van de materialen in de juiste bussen met de juiste mensen. Niet altijd even eenvoudig, maar desnoods rijden we nog een keertje terug om een volgend ‘huisje’ weg te brengen. Bijna elke dag ging de werkgroep zelf een keertje naar de ‘Bouwmarkt’ in het stadje Vásárosnamény, iets verderop aan de Tisza (de rivier, waarnaar alle dorpjes in de omgeving vernoemd zijn). Bij de ‘Bouwmarkt’, moet u niet denken aan een alles-in-één-Bouwmarkt, zoals de Gamma die we in Nederland gewend zijn. Nee ik denk dat er in het stadje, waar bijna alles draait om bouwen en verbouwd worden, wel zo’n 6 verschillende bouwmarkten te vinden zijn. Grappig om te zien dat er onderling niet echt geconcurreerd wordt, maar het lijkt of ieder een zaakje begint in iets dat er nog niet is. Zo heb je een winkeltje voor het grotere bouwgereedschap, eentje voor de kleine spulletjes, een mannetje met verf en een mannetje met alleen maar tegels. Ja, dat laatste leverde een mooie verhaal op: het duurde eventjes voor we weet kregen van de tegelboer, die zijn zaakje goed heeft verstopt in de stad. Reijnder heeft zich twee dagen verloren gezocht naar simpele tegeltjes voor in de badkamer van huisje 6. En wel, in één van de bouwwinkels kregen we een adres voor de tegelspecialist met een tekeningetje voor de route; strakke pennenstrepen op het papier zakje van de schroeven. En jawel, dit is inderdaad de tegelboer. En deze beste man heeft ook alleen maar tegels, en heel veel tegels. Zijn etalages en winkelschappen lijken wat verouderd maar de prijzen en de opgetekende voorraad is keurig actueel. Even grapte Reijnder om een tegeltje te nemen met van die mooie Hollandse versieringen in de hoeken.. maar Henk vond een wit standaardmodelletje ook keurig staan in het badkamertje. De tegelboer schuifelde wat en mompelde een prijs, waarna we mee naar achter mochten om de tegeltjes uit het magazijn te tillen. Een tegelparadijs! Tegels. Jarenlang verzameld en opgestapeld onder een overkapping welke enige beschutting zou moet bieden tegen de weerelementen van het Hongaarse landklimaat. Rijen, stapels en “tegeltjes die van jou of mij kunnen zijn”. Het is prachtig om de tegelboer zo de juiste rij in te zien slaan, naar de juiste stapel te zien lopen en mij vraagt of ik een eindje naar boven wil klimmen om er wat af te pakken. En nee, de man heeft zelf niet zoveel haast hoor. Even bellen en ondertussen weegt hij rustig wat tegellijm af in een zakje. Ook hier lukte het Reijnder maar niet om van zijn portemonnee vol kleingeld af te komen. Niet in de Bouwmarkt, bij de supermarkt of de tegelboer, dus onderweg terug naar de werkplek was dit een goede reden om het werkgroepuitje af te sluiten bij een softijskraam aan de kant van de weg. De beste mevrouw draait een mooi softijsje en tot onze verbazing legt zij deze vervolgens op een weegschaal om elk ijsje apart af te wegen en op te tellen bij het totaal van de drie ijsjes. Het gebeurt wel vaker in Hongarije, zoals bij het bestellen van een frietje middel er een frietje afgehaald en een kleintje erbij wordt gestopt.. bijzonder. Uiteraard is dit ijsje niet uit de pot betaald en brengt dit mij op een volgend punt, waarbij we u inzicht willen geven in het bestede geld uit de pot die gevuld is met de opbrengsten uit acties en collectes. Allereerst, en dat weet u vast, wordt het opgehaalde geld uitsluitend gebruikt voor het opknappen van huisjes en het vervangen van voorzieningen binnen- en buitenshuis. De werkgroep Werk heeft ervoor gezorgd dat er aan bouwmaterialen en gereedschap nooit tekort kwam, maar heeft bijvoorbeeld ook geïnvesteerd in een aantal houten latrines, douchekoppen, een mengkraan en mooie ‘Magyar Termék’ wasmachines (Hongaars product).
Om het project deze zomer mogelijk te maken hebben wij de hulp gekregen van de stichting Baptist Aid en Michel & Janet namens Stichting Embrace. Zij hebben op de achtergrond en in de voorbereiding naar de reis toe ons werk voorbereid. De directrice van de school, Nelly, legt het eerste contact met de hulpbehoevenden. Het komt voor dat dit contact een reactie is op een kind dat onverzorgd en met problemen op school komt. Dan wordt er gekeken hoe de thuissituatie is van het kind. Nelly stelt zo een lijst samen van families in de omgeving van Tiszazalka die in aanmerking komen voor hulp in de huishouding of een renovatie aan kluswerkzaamheden. Michel en Janet gaan vervolgens samen met enkele werkers van Baptist Aid kijken en praten met de families om een goed beeld te krijgen van de problemen thuis en de reden van de verslechterde leefsituatie in huis. Soms blijkt dat een familie echt geen geld heeft om voor zichzelf te zorgen en soms blijkt het te gaan om een totaal verkeerde besteding van het geld dat binnenkomt via kinderbijslag of andere toeslagen. Deze pioniersgroep licht de families in van onze komst en geeft ons, als werkgroep Werk, alvast een idee van de uitdagingen en gewenste verbeteringen. In de week dat wij aan het werk gaan verzamelen zij ook terugkoppeling en bevindingen op ons werk door individueel de families en huisjes te bezoeken. Dit pionierswerk hebben wij nooit zelf kunnen doen en zijn erg dankbaar voor de professionele hulp om onze helpende hand op een goede manier in te zetten.
Tijdens de twee weken was het project niet altijd makkelijk. Het is regelmatig voorgekomen dat het werk bij de huisjes scheve gezichten in de buurt opleverde. “Waarom wordt mijn huisje niet opgeknapt? Ik heb ook een kapotte badkamer en een rekening die ik niet kan betalen”, hebben we regelmatig via Nelly en de anderen gehoord. Het is moeilijk als je probeert goed te doen en een jaloerse blik van anderen terugkrijgt. Ook bij de huisjes zelf kwam niet altijd waardering en liefde voor ons werk vanuit de mensen. Maar ook dan moet je doen wat goed is, ook al krijg je er niet altijd dezelfde liefde voor terug. Nu ik terugdenk.. Op de zondag in de eerste week woonden we een dienst bij van de Baptistengemeente, en ging de preek over jaloezie en ‘misgunning’. Waarom mensen een ander iets niet gunnen, zelfs als je weet dat de ander het meer nodig heeft dan jijzelf. Na de twee weken die we doorbrachten in de omgeving van Tiszazalka leek het de tijd om het werk af te ronden en zo de omgeving weer tot rust te laten komen. Dit is moeilijk, om te stoppen met dit mooie werk omdat het onrust oplevert. We realiseerden ons ineens dat wij straks terug naar Nederland gaan en Nelly samen met de hulp van Baptist Aid achterblijft met de problemen en de blijvende vraag naar hulp. Het is goed om God te vragen of Hij daar wil blijven en het team kracht wil geven om geduld te hebben en een warm hart te houden voor deze mensen. Meer dan bidden kunnen wij nu niet meer doen.
Henk, Reijnder en Arthur
Nog geen reacties.