Ohja! Dan nog even dit…
Graag zou ik jullie nog wat willen vertellen over de Summerschool en het Summerschool-eindfeest. Dat was, zeg maar, wel écht een dingetje. De afgelopen week is er héél veel geklust, maar er is ook veel les gegeven. Les gegeven in de Engelse taal wel te verstaan.
Voor onze reis naar Hongarije werd aan de groep gevraagd of er niet een aantal jongeren was, die een Summerschool wilde organiseren. Nadat de werkgroep Summerschool in het leven was geroepen, werden er verschillende plannen gemaakt hoe we deze taak het beste vorm konden geven. Sjors, Evelien, Ruth, Simon en Herman gingen met elkaar rond de tafel en zo werden onze plannen voor het organiseren steeds concreter. Uiteindelijk mochten we een plan de afgelopen week ten uitvoer brengen en eerlijk is eerlijk, wat hebben we genoten. Nee echt! We mogen terugkijken op een geweldige week.
De afgelopen week zijn wij niet aan de slag gegaan met het opknappen van huizen, maar met het opknappen van de Engelse taalkennis en taalvaardigheden in de hoofdjes van onze hardwerkende leerlingen. Daarnaast hebben we veel gezongen, geknutseld, gesport, film gekeken en nog veel meer. Timmi, de docente Engels van deze klas, vertelde ons in één van de gesprekken, dat de leerlingen heel goed op de hoogte zijn van de Engelse vocabulaire, aangezien ze daar aandacht aan besteden in de klas; ook kunnen de leerlingen goed uitleggen welke grammaticale regels er gelden in verschillende zinnen. Het grote probleem volgens Timmi was vooral, dat leerlingen te weinig doen met Engels. Er wordt weinig Engels gesproken, geluisterd en geschreven. Daarom hebben we echt geprobeerd om leerlingen te motiveren om hard aan de slag te gaan met hun Engelse skills.
Simpele tips, zoals: ga Engelse teksten lezen op het internet en schrijf alle woorden op die je nog niet kent, zoek vervolgens de vertaling op van deze woorden. Op die manier leer je snel nieuwe woorden kennen en vergoot je je eigen Engelse vocabulaire door te werken aan een ‘personal dictionary’. Een andere tip, die misschien nog wel veel makkelijker is op te volgen, is het kijken naar Engelse TV-programma’s of films met Engelse ondertiteling. We merkten al heel snel als werkgroep, dat leerlingen minder frequent Engels horen om zich heen dan bijvoorbeeld Nederlandse kinderen. Engelse televisieprogramma’s en films worden in Hongarije in het Hongaars ingesproken. Naast het vervelende feit, dat je dan vreemde mond- en lipbewegingen krijgt met wat je hoort, is het ook nog eens heel erg jammer, aangezien Nederlanse leerlingen al veel verder zijn met hun Engelse taal-skills dan de Hongaarse leerlingen. Puur en alleen omdat Nederlandse leerlingen veel meer Engelse taal horen als ze TV kijken. Om de leerlingen een beetje op gang te helpen hebben we samen een film gekeken van Wallace en Grommit. Op die regenachtige woensdagmorgen was dat overigens een prima invulling van ons progamma. Tijdens de film schreef Herman verschillende Engelse woorden op die in de film voorkwamen. Na de film hebben we deze woorden één voor één doorgenomen met de klas. Bijzonder om te merken was hoeveel woorden de leerlingen als wisten. Tijdens de lessen door hebben we de leerlingen verschillende keren aangespoord om meer Engels te lezen, te luisteren en te spreken. Alleen op die manier kunnen de leerlingen hun Engelse taalvaardigheden verbeteren.
Halverwege de week werd aan ons meegedeeld dat er een eindfeest zou komen om de week Summerschool af te sluiten. De ouders van de leerlingen zouden worden uitgenodigd, de bewoners uit de huisjes, waar gewerkt werd door de anderen, de leerlingen zelf en wij als Diaconale Jongerenreis-deelnemers. Samen met Timmi hebben we een plan gemaakt over hoe we het feest zouden vorm geven. Uiteindelijk werd er besloten om samen met de leerlingen een aantal liedjes te zingen, die we hebben geoefend tijdens de week. Ook wilden we graag iets laten zien van wat de leerlingen hadden geleerd en gemaakt. De leerlingen zouden dit zelf moeten presenteren.
Die middag kwam de werkgroep al vroeg naar de school toe, omdat Timmi ons had verteld, dat ze nog iets tegen ons wilde zeggen. Om 16.00 uur op vrijdagmiddag stond de werkgroep Summerschool schoon en fris in het klaslokaal, waar we die week zoveel plezier hadden gehad. Timmi was duidelijk te merken erg gestressed voor de grote avond. Ze vertelde ons, dat ze ontzettend zenuwachtig was of alles wel goed zou verlopen; toch was er nog iets anders. Timmi keek niet blij en was naast gestressed ook erg geëmotioneerd. Zo erg zelfs, dat ze haar dankwoord naar ons toe niet in het Engels kon vertellen. Via de verteller mochten we mooie dankwoorden in ontvangst nemen. Niet alleen Timmi, wij en de vertaler waren in het klaslokaal aanwezig, ook een gedeelte van de leerlingen waren er. Niet alleen Timmi wilde ons bedanken. Ook de klas wilde ons hartelijk danken voor alles wat wij ze geleerd hadden. Opnieuw werden er mooie dingen gezegd over ons en over de moeite en tijd die wij hebben gestoken in de lessen van de afgelopen week. Om hun dankbaarheid fysiek te maken, kregen wij allemaal een tasjes met zelfgeknutselde werkjes. Opnieuw werd Timmi’s onzekerheid nog maar eens duidelijk. “Maybe it’s a bit childish…” aldus Timmi.
Nadat Timmi ons had bedankt, nam Herman het woord om op onze beurt de leerlingen te bedanken voor hun aanwezigheid in de lessen en hun motivatie tijdens onze lessen. Ook Timmi werd hartelijk bedankt voor haar hulp tijdens de Summerschool. Herman noemde ook de hele groep in zijn dankwoord. Herman: “Wij voelen ons enorm gezegend door God in de afgelopen week, niet alleen wij van de Summerschool maar ook de rest van de groep jongeren, die in de huisjes werkt. Ik wil jullie allemaal Gods zegen toewensen.”
Hierna werd het even stil in de klas. Eén meisje uit de groep van de leerlingen stapte naar voren en begon te huilen. Nadat ze op adem was gekomen, zei ze, dat ze heel erg hoopte, dat wij volgend jaar terug zouden komen. We werden even stil, dit hadden we niet helemaal verwacht. We moesten constateren dat wel toch allemaal wel een brok in onze heel hadden…
Het werd bijna 17.00 uur. Over een kwartier zou het eindfeest beginnen. Samen met de rest van de jongeren namen we plaats op de plekken die voor ons gereserveerd waren. Nadat Nellie, de directrice van de school, het woord genomen had en de avond geopend werd, werden ‘onze’ leerlingen naar voren geroepen. Om de beurt moesten de verschillende groepjes leerlingen hun scheppingsposter presenteren, die zij de afgelopen week hadden gemaakt. Hierna vertelde een aantal leerlingen wat ze afgelopen week geleerd hadden door o.a. een korte Engelse presentatie te geven over zichzelf. Natuurlijk kwamen de geoefende liedjes ruim aan bod. Zowel de werkgroep als de leerlingen lieten van zich horen door hard mee te zingen met ‘Read you’re Bible, pray every day’. Verschillende leerlingen lieten hun persoonlijke zangtalent horen aan de zaal door live op te treden op het feest.
Hierna was de DJR-groep aan de beurt. Het Wilhelmus werd door ons ingezet en de zaal reageerde er op door te gaan staan en hun hand op hun borst te leggen. Geweldig! Na het Wilhelmus zongen we een Zing oh zing van Johannes de Heer en afsluitend kwam het altijd mooie Swing low, Sweet chariot. Herman mocht de nobele taak op zich nemen om de solopartij te zingen. De Hongaren klapten uitbundig en de sfeer zat er goed in.
Toen de de DJR-groep weer was gaan zitten nam Janet van Boxtel het woord om een speech te geven over de afgelopen week en alle jongeren, begeleiders en anderen, die deze week tot een succes hadden gemaakt, te bedanken.
Inmiddels werden de zigeunerkinderen onrustig, dus werd het langzamerhand wel tijd voor het ontspannen deel van de avond. Terwijl menig mens zich te goed deed aan de witte boterhammen met worst en paprika werden de DJR-jongeren vastgelegd op de gevoelige plaat. Valentijn mocht zich voor heel even Justin Bieber wanen vanwege de vele meisjes die met hem op de foto wilden. Vele glimlachjes, hugs en smartphones in camerastand; later volgde uiteindelijk een bijna leeggelopen zaal.
De werkgroep werd nog één keer bijeen geroepen voor een foto met Timmi. Nog steeds was Timmi niet helemaal in goeden doen. Na de foto spraken Evelien en Herman nog even kort met Timmi. Timmi was opnieuw zichtbaar aangedaan door ons afscheid. Tijdens het gesprekje werd duidelijk waarom Timmi er zo geëmotioneerd uit zag. Timmi vertelde, dat ze de zich deze week steeds onzekerder begon te voelen over haar eigen capaciteiten als docent Engels. Volgens haar kon ze niet op tegen deze jongeren, die volgens haar het Engels zo ontzettend goed beheersten. Hoe meer wij Engels begonnen te praten met haar, des te pijnlijker werd het voor haar. Ze merkte deze week hoe ver ze achterliep bij de Nederlandse jongeren op het gebied van de Engelse taal. “Ik ben geen goede docent”, zei ze. Nu werd het Evelien en Herman toch wel iets te gortig. Evelien en Herman vertelden, dat ze juist een geweldig docente is. Dat moest ze dan maar van hen aannemen. Timmi vertelde, dat ze de enige docente Engels is op deze hele school; daarnaast heeft ze een gezin, welke ze moet verzorgen en onderhouden. “Ik heb gewoon geen tijd om mijn Engels te verbeteren! Ik ben elke dag laat thuis, daarna moet ik koken, wassen, toetsen nakijken en lessen voorbereiden. Ik ben doodop aan het eind van de dag…”, aldus Timmi.
Tja, nu wisten Evelien en Herman ook even niet zo goed wat ze hierop moesten zeggen. Eén ding staat wel vast als een paal boven water: Timmi is een geweldige docente. Evelien en Herman kregen nog één laatste ‘bedankje’ mee, namelijk 3 Hongaars-Engelse woordenboeken. Timmi, nogmaals hartelijk bedankt!
Namens Herman groeten wij jullie!
Werkgroep Summerschool 2014:
Ruth Kuipers, Evelien de Ruijter, Simon Stadler, Sjors Koeman en Herman van der Meij
Nog geen reacties.