We zijn nog maar twee dagen aan het werk en al zoveel beleefd en gedaan. In deze blog willen we een aantal ervaringen van de groep met jullie delen en een schets geven van de levenssituatie in twee van de huisjes waarin we bezig zijn.
Tijdens het werk op de summerschool en het meer praktische kluswerk in de huisjes doen we veel indrukken op.
Overdag is de grote groep opgesplitst in kleine groepjes en zo zien we elkaar alleen tijdens de maaltijden. Doordat we met kleine groepjes werken leer je elkaar snel kennen en heb je leuke gesprekken. De lunch is altijd erg energiek, bruisend, gezellig. Een ieder wil zoveel vertellen! Er is veel herkenning en erkenning: “ja, wat hebben jullie gedaan?”, “een plafond geverfd en een vloerzeil gelegd!”, “wij ook!”. Het werk is in veel huisjes hetzelfde, maar de omstandigheden en mensen zijn zoo verschillend.
Een schets van een van de huisjes: Liesbeth, Jos, Jasper, Daniël en Jonathan zijn bezig in het huisje van Christie Mila. Michel en Janet hadden ons van tevoren goed over haar situatie ingelicht. Christie woont alleen met haar twee zoontjes Yulan (12) en Sili (9). Het is een ontzettend vriendelijke, maar tegelijkertijd onzekere vrouw. Haar man heeft haar vaak mishandeld, waardoor hij nu een straatverbod heeft gekregen. Hij kan dus niet meer bij Christie in de buurt komen. Ze heeft slechte jaren achter de rug, ook doordat ze alleenstaand is. Als we voor het eerst bij haar binnenstappen, happen we even naar adem: de geur die er in het huis hangt is niet erg aangenaam. Op de muren en het plafond zijn zwartgeblakerd en er zitten overal scheuren in. Op het beton liggen vieze vloerkleden waar vlekken inzitten waar we liever niet van willen weten hoe ze erin gekomen zijn. De wc zit helemaal onder de uitwerpselen, het is zo ontzettend vies. We zullen u de details onthouden, maar het was echt zo smerig dat we er eigenlijk geen eens naar konden kijken. Er is wel een bad, maar deze is verstopt en gevuld met een laag bruin water. De dekens die op het bed liggen zijn beschimmeld. Vreemd om te zien dat aan de muren wel Miley Cyrus en Assassin’s Creed posters hangen. In een groot gat in de muur is een lege fles drank gestopt om deze op te vullen. Uit de gammele houtkachel komt een onmiskenbare dranklucht.
We hebben Christie belooft dat we sowieso de woonkamer gaan opknappen en dan kijken wat we nog meer kunnen doen. Maandag hebben we haar meubeltjes en muren schoongemaakt. Aan het einde van de dag bidden we met Christie. We bidden in het Nederlands, Christie spreekt geen Engels en er is geen tolk aanwezig. Ondanks dat ze ons kan verstaan raakt ze geëmotioneerd, mooi om ons geloof op deze manier duidelijk te kunnen maken.
Dinsdag schuren we het plafond schoon. Er komen regelmatig buren, vrienden en familieleden langs: we voelen ons af en toe net een toeristische attractie. Terwijl wij druk bezig zijn staan er continu mannen in de deuropening die ons aanstaren. Meehelpen willen ze niet, schoonmaken is voor vrouwen. Uiteindelijk lukt het Daniël om Yulan in beweging te krijgen, door zijn spierballen te laten zien. Voor het argument ‘van schoonmaken krijg je spierballen’ blijkt hij gevoelig, de rest van de ochtend helpt hij mee.
We hebben cadeautjes meegenomen voor Yulan en Sili en een kraamcadeautje voor Evi, een buurmeisje van Christie. Evi is 18, ze is zeven maanden zwanger en woont bij haar moeder. Zij en haar vriend komen regelmatig een kijkje nemen bij Christie en ze helpt ons met het schoonmaken. Als het plafond schoon is (en Liesbeth op een aardmannetje lijkt), beginnen we met het dichten van alle gaten en scheuren in de muren. We mezen en voorstrijken, proberen te communiceren via een reiswoordenboekje en we proberen een babykatje in leven te houden door hem schoon te maken en stiekem stukjes brood te voeren. Jasper heeft het katje tot Joris gedoopt.
Die avond komen onze vrienden van Baptist Aid op bezoek: Thomas, Vivian, Bora, Viki en onze Michel. Dit was erg gezellig omdat we elkaar nu eens zien buiten het werk om. Vivian, Thomas en Bora komen uit het midden van het land, Boedapest. Zij werken voor Baptist Aid in de hoofdstad en zijn hier op werkbezoek. Voornamelijk zijn zij met Michel en Janet in gesprek, bezoeken zij de huisjes en eten samen met ons. Deze avond hebben we voor de derde keer deze reis een stille tijd. Eerst komen we als groep bij elkaar en geeft de werkgroep IDee een Bijbeltip mee om te lezen. Na de stilte zingen we met elkaar enkele liederen. Nu moet u weten dat er door heel de dag veel gezongen wordt. De eerste die vandaag zijn stembanden liet trillen was Herman. Het is half 7 en een laagfrequent monotoon geluid vult de gangen, het wordt een goede dag om te zingen. Samen zingen we tijdens het werk en de korte pauzetjes. Mooie liederen uit de bundel van Johannes de Heer of oude goude als “Ik wil zingen van mijn Heiland” en twee-/driestemmig, prachtig! De tijd met elkaar kreeg een mooie wending toen we ervaringen van die dag deelden met elkaar. Hein vertelt over huisje 6 en de confrontatie met deze armoede. Huisje 6 is een van de meest trieste en armoedige woonsituatie. Bij dit huisje speelt ook sterk hoe je omgaat met hetgeen je om je heen ziet. Samen hebben we gebeden in een groepsgebed. Heel bijzonder hoe een groot gedeelte van de groep hun gebed tot God wilden delen! De rest van de avond knisperde het houtvuurtje en goede gesprekjes vlogen over tafel. Ook is er in de kerk gezongen, de kerk heeft zo’n mooie galm. Jasper speelde op het orgeltje. Ja! De groep kan trots zijn op zo’n goede onderlinge omgang en openheid. En het is nog maar het begin van de week 🙂
Matthijs heeft een andere klus gekregen, bij een mevrouw van de locatie. Als soort van dankbetuiging knappen we hier een muurtje op, door het te slopen. Matthijs heeft een kettingzaag geleend om wat te snoeien hier en daar en hout te verzamelen voor de klus. Zo hebben we bij elkaar veel verschillende klussen!
Overigens, het regent. Na de onweersbui van maandagavond is het niet gestopt met grauw en druilerig zijn. Ach, we werken toch, hoe somber de straatjes en moddertuintjes er soms ook uitzien. Liefde geven houdt niet op met een buitje. Vrijdag wordt het beter, zegt Janet.
Nog geen reacties.