Nog een dag….
Donderdagmorgen half negen. De laatste dag is begonnen. Vandaag is de dag aangebroken dat we de laatste hand leggen aan het werk in het ziekenhuis en afscheid gaan nemen van alle vrienden, contacten, kennissen en mensen die we hier hebben leren kennen.
Maar eerst nog iets over gisteren…
Het werk in het ziekenhuis is gister grotendeels afgerond, de twee badkamers zijn klaar en worden verder afgewerkt door de lokale mensen. Vandaag wordt de laatste hand gelegd aan de oude badkamer. Er zijn ongeveer zes mensen bezig geweest in het ziekenhuis en de rest is bezig geweest met de kinderen van het weeshuis.
Weeshuis
Dinsdag zijn we aan de slag gegaan met de kinderen in het weeshuis. Om 10 uur spraken we af met de begeleiders van het kindertehuis. De vorige dag hebben we gebrainstormd over de activiteiten en de doelgroep waarmee we gaan werken. Op dinsdag kregen we zo de mogelijkheid om van tien tot twaalf en van vijf tot zeven uur ’s avonds met de kinderen bezig te zijn. Het eerste tijdsblok hebben we besteed met het maken van een leuk knutselwerkje. Met alle tien de kinderen om de knutseltafel versierden we vlaggetjes om deze vervolgens aan een grote sliert door de kamer te hangen. De kinderen kleurden er gelukkig lustig op los. Het was fijn om de kinderen zo rustig bezig te zien. Ook de begeleiders Emilia en Maria zag je zichtbaar genieten. Na het knutselen hebben we in de tuin van het huis leuk gespeeld met waterballonnen en een leuk visspelletje gedaan, waarbij de kinderen met een vishengel nepvisjes opvisten. Ineens kwam iemand van het team ook met een badje aanzetten die gevuld werd met water. Grappig dat vervolgens alle kinderen ongeneneerd in hun blootje lekker gingen spelen met het water. Het was jammer dat de samenwerking met het team van het weeshuis een beetje moeizaam ging en we zo weinig met de kinderen konden ondernemen. Gelukkig hoorden we aan het eind van de morgen dat zij het ontzettend mooi vonden en dat ze nu al weer uitzagen naar eind van de middag. Om drie uur in de middag zijn Joan, Rachel, Christa, Eline, Arthur, Daan, Jasper, Myrthe, Janneke en Marit naar het huisje van fam. Visscher in Varghas gereden om voorbereidingen te treffen voor het middagprogramma van de weeskinderen. Het team van het weeshuis gaf aan dat het voor de kinderen goed is om een uitstapje te doen buiten Baraolt, maximaal 20 minuten van het weeshuis vandaan. Het bleek dus dat, op een paar kinderen na, nog geen van de kinderen buiten het terrein van het weeshuis is geweest. Wat mooi dus als wij dit voor ze kunnen organiseren. Bij het huisje in Varghas (zo’n 15 min rijden) hebben we een leuke achtertuin ingericht met picknickkleden, balonnen en lekkere hapjes en drankjes voor de kinderen. Twee auto’s en een bus zijn om vijf uur richting het weeshuis gereden om de kinderen op te halen. Het was fantastisch om de kinderen te zien kennismaken met een nieuwe wereld. Toen de kinderen de tuin inliepen bij het huisje zag je de één in het gras rollen, de ander tegen de muur kloppen en weer eentje vond een stok om mee te spelen. Als een stel pioniers verkenden ze hun nieuwe terrein. Wat een fantastisch aanblik was dat. Zelf hadden we ideeën over een knutselwerkje voor de kinderen, maar geen kind dat omkeek naar ons of zich in het gareel hield. Zo leren we om flexibel te zijn en ons in te leven in de kinderen. Samen hebben we twee uur gezongen, Marit heeft lekkere fruithapjes geserveerd en wij allemaal lekker gespeeld met de kinderen. Wat hadden ze het naar hun zin! Toen de omgeving uiteindelijk veilig en vertrouwd bleek voor de kinderen werd iedereen lekker rustig en konden we samen rondom de gitaar gezellig op de kleden zitten. Na twee uurtjes hebben we de kinderen weer op de bus gezet en konden wij en zij weer thuis avondeten. Het was alsof er een storm door de tuin was geraasd. Elke stok en elke tak was wel een keer de prooi geweest van een kind. Het voelde als een uitputtingsslag, maar tegelijk waren we ontzettend tevreden over de middag en ons superteam!
Na de middag heeft Emilia gevraagd of we de volgende dag weer langs kunnen komen, omdat ze het zo tof vond hoe we met de kinderen omgingen. Ze gaf ons allen een grote waardering, dat was zo goed om te horen. ’s Avonds rond acht uur hebben we op het terras van de ‘Party-pub’ een goede maaltijd genuttigd en een welverdiend wijntje en biertje gedronken.
Om tien uur in de avond zijn we als groep weer bij elkaar gekomen om stille tijd te houden en een afsluitend gebed te doen met elkaar. Als groep zijn we heel dicht bij elkaar gekomen en dit was mooi om gisteren zo te ervaren. Ook mochten we genieten van het gezelschap van twee gasten: onze vriend Atilla, die wel vaker langskomt en met ons een drankje drinkt, en Reka, een jonge meid die ons ook heeft geholpen bij het kamp met de gehandicapten van vorige week. Ze vond het bijzonder om ons als groep zo bezig te zien met stille tijd en met haar hebben we mooie (engelse) liederen gezongen. De nacht viel in en langzaam druppelde iedereen af. Natuurlijk komen de gevoelens over thuis en afscheid nemen nu een beetje naar boven zetten. Dat mag ook wel, alles loopt immers ook ten einde. Nu nog genieten van een mooie dag in Baraolt en de laatste klusjes die we nog gaan doen.
Nog geen reacties.