Een kort verslag van de afgelopen dagen
Eind van de morgen moest een democratische stemming duidelijkheid geven over de middag- en avondbesteding van onze dag met verlof. Het werd een middag de übertoerist uithangen in Mucachevo. Wat een stad! Bij uitstappen werd er eerst een flinke stapel grivna’s uit de muur getrokken. Met deze biljetten op stap valt er veel te beleven, zo kwam de rekening in het koffiehuis niet hoger uit dan een tientje. De middag werd verder gevuld met het bezoeken van speelgoedwinkels en blokkers. Eline kocht voor de groep (lees: voor zichzelf) een kurkentrekker, want met kurk in de wijn word je, uhhhhh…. geen chagrijn. Floris kocht een propellorballon, Sander en Christiaan kochten een softijsje. Ook werd een 5D-attractie bezocht; met een ultrakekke bril op genoten we van een spannende monsterrit. Marcia, Christiaan, Sander en Monika gingen bowlen. Monika won en het was ook erg spannend.
’s Avonds aten we gezamenlijk bij de lokale Amerikaan. Reijnder bestelde meerdere gerechten omdat het kan. Want ook zijn stapel biljetten was als de olie van de weduwe van Sarfat en leek alleen maar groter te worden. Een groepje dacht buiten sneller eten te krijgen maar dat viel vies tegen. Geen ober zag dat we honger hadden en uiteindelijk speelde Monika voor ober en nam de bestelling op.
Laat op de avond vertrokken we huiswaarts. Met een busje rijden is lastig in het donker door al de putten en kuilen in het wegdek.
Het is zaterdagavond en Bodega is helaas ver te bekennen. Dan maar een duik nemen in het nachtleven van het nabijgelegen stadje Berehove. De Oekraïner moet vóór de zondag thuis zijn, een goede zaak natuurlijk, dus al om kwart voor twaalf was het uit met de pret en spoedde het ‘tuig op visite’ zich huiswaarts.
Zondagmorgen, de dag des HEEREN! En tevens ‘D-day’ volgens Chai. De opening van het multifunctionele gebouw zal vanmiddag plaatsvinden. Om de driehonderd gasten van een hapje en een drankje te voorzien ging een delegatie die goed kan schilderen (dus vast ook broodjes smeren) op weg naar boven. Om tien uur werd de rest verwacht in de kerk op het dorp. Tijdens de dienst vertaalde Monika de woorden van de dominee en gaf briefjes door zodat het gebrabbel enigszins vorm kreeg. Na de kerkdienst deden we een kopje koffie daarboven.
De dominee uit het dorp leidde de dienst van de ceremoniële opening. Het werd echter pas feestelijk nadat de laatste van de veertien speechende afgevaardigden het ‘köszenöm-szépem’ uitsprak en Ferenc door het lint ging. In de dienst zongen we twee swingende liederen met Ties en Sjoerd op gitaar en Floris op de drums. Het koortje van Rachel klonk subliem, want mooi vals is niet lelijk. TieSjoerd begeleidden een jongedame bij het zingen van een zigeunerlied. Na het woord van Wouter van Dam (Gipsy Mission) werden geschenken overhandigd waaronder een naambord met de nieuwe naam: ‘Huis van Hoop’ en een houten kruis ter decoratie van de kerkzaal.
Tijdens de bijeenkomst werden we opgeschrikt door hevig gerommel in de bergen van het klein-Karpaten dus een buitje bleef niet uit, maar de paraplu’s waren daar. De groep, en vooral Ties (als was hij een Gipsy) stopte zich vol met smakelijk gebak omdat ook vanavond de macaroni niet van tafel bleef.
Die avond bleef de bui hangen en buiten op het plateau was het koud en nat. Binnen heeft de groep niet zo veel beweegruimte dus het bed nam ons al vroeg mee de nacht in. Marije fluisterde de blaffende honden lieve woorden toe en de lamp ging uit.
Munka! Het weekend achter de rug en een nieuwe werkweek in het verschiet. Wentelteefjes! Eerst het vet deppen en daarna suiker strooien. De tactiek werkt: laat de vorige dag een aantal boterhammen in het mandje liggen en de volgende dag ligt dit oudbakken brood in de koekenpan. Na het ontbijt las Rachel de volgende spreuk op: “ (..) Wie zijn tong in toom houdt is verstandig.” (Spr. 11:24). Een goede les zakmazehhe. Het werk deze morgen bestond uit kinderwerk, speeltoestellen schilderen en op bouwvak in Mezövàri. Het kinderwerk begon enigszins chaotisch om verschillende redenen: tolk Monika had een dubbelafspraak gepland en we misten haar om het bijbelverhaal voor te lezen en te communiceren. Gelukkig bood Renata neni, kinderjuf, aan om de gelijkenis van de schaapherder voor te lezen. Lastig was wel dat Chai, het verdwaalde schaap, niet goed wist wanneer het moest blaten en dat Arthur niet wist wanneer zijn schaap terecht was. Ook waren de scharen heel eventjes kwijt.
Het was niet druk met kinderen deze morgen dus de bankjes bleven lange tijd leeg. Toen de duplo rammelde en de liedjes werden gezongen druppelde het langzaam vol met kinderen. Een mooie ochtend om op terug te kijken!
Sandór is jarig! Onze opzichter uit Mezövári, man van Magduska, trakteerde de hele groep op een smakelijke maaltijd en een glaasje champagne. Een greep uit de liederen die we voor Sandór zongen: lang zal die leven & twee violen en een trommel en een fluit. De jarige job kreeg van ons een paar werkschoenen, een doos vol Gamma-teeshirts en nieuwe fietsen voor hem en Magduska. Trots als een pauw ging hij de groep voor met de fiets richting de badplaats van vanmiddag. Een eindje buiten het dorp gingen we zwemmen en chillen bij de beek. Onze verdwaalde Gammamedewerker (Sandór) bleef een tijdje kijken naar het gespetter bij de waterschommel. Floris, Sjoerd en Arthur waagden zich niet aan de duik en vonden het “net lekker zo..”. Een middagje aquaplezier voor een groot deel van de groep terwijl een handjevol mensen het werk niet kon neerleggen en aan de slag ging in het schoolgebouw. De Paul-bus heeft ’s middags in Nagybereg nog het beamer- en geluidsmateriaal opgehangen in de grote zaal van het multifunctionele gebouw.
Na de avondmaaltijd kreeg familie van der Meij een schokkend bericht te verwerken. Opa is overleden. We werden er stil van. Enig overleg werd gepleegd en samen besloten ze terug te reizen naar Nederland. Wouter van Dam en zijn vrouw waren nog net niet vertrokken dus zijn Henk, Herman en Jos bij hen in de auto gestapt en meteen vertrokken voor een lange reis naar huis. Deze middag (dinsdag) kregen we te horen dat de reis voorspoedig is gegaan en de familie herenigd thuis aan de koffie zit. Het was emotioneel voor ons allen om dit te horen en afscheid te nemen van Henk als begeleider en Jos en Herman. Wat een gemis in de groep! Het is fijn om een fantastische groep te hebben waarmee we kunnen lachen en op deze momenten samen kunnen huilen! De rest van de avond werd veel gepraat en het was hemel vol vallende sterren. Op je rug op het plateau zwijgend in verwondering doorbrengen.
Paul en co. hebben besloten om deze week te blijven en mee te draaien met ons programma. De vakantiegangers rijden mee tot Boedapest om onze chauffeurs wat rust te geven en vervolgen daarna hun eigen weg in Hongarije.
Dinsdagmorgen kwart voor zeven. Sjoerd ontwaakt de groep met een monotoon deuntje op de halfvolle bierfles die gisteravond is blijven staan. Vermoeid en brak na gisteravond moeten we door. Een goede start met een gebakken ei! Wat zorgen de keukendames (af en toe) goed voor ons! Dit maakt de maaltijd ‘zandmacaroni’ van een aantal dagen geleden toch een beetje goed. Ferenc kwam nog even langs om zijn zorgen en plannen voor komende week te delen met ons. We zullen ons vanaf nu vooral focussen op het plaatsen van de (reeds geschilderde) speeltoestellen en het sorteren van kleding. Vandaag hebben we de bus van Paul een aantal keer stampvol met dozen geladen bij het huis van Ferenc en vervoerd naar het ‘Huis van Hoop’. Het kleding sorteren was enigszins chaotisch. Eerst was het plan een kledingbeurs te organiseren waarbij per gezin passende kleding werd uitgezocht. Op afraden van een aantal zigeunervrouwen hebben we dit plan stopgezet. Vanmiddag hebben we gesorteerd en het plan opgevat de kleding per doos aan een gezin te schenken. Een soort ‘blije doos’ dus. Wat een gedoe om al die dozen te verwerken!
Welk kind heeft welke maat? Volgens Reijnder moet je er niet zo’n punt van maken. “Je valt uit de toon wanneer je passende kleding draagt. Kinderen met slim-fitkleding zullen gepest worden.” 🙂
Cor vraagt hoe het met ons ‘cor-feïnegehalte’ staat en zet nog een bakje bij. Tot zover. Dit is onze blog en daar zult u het mee moeten doen.
Szyà! Eline, Arthur en de rest.
Nog geen reacties.