Na een rustgevende zaterdag en een weldadige nacht worden we om zes uur wakker door een enorme donderslag.
Daarna gaat het regenen en wij draaien ons nog eens een keertje om. Om half negen zitten de meeste reizigers aan het ontbijt. Brood met gebakken eieren. We zijn benieuwd wat deze dag zal brengen want er staat van alles op het programma. Onze Ferenc is al dagen van de leg vanwege alle voorbereidingen. Als een loden last drukt de organisatie van het grote feest op zijn schouders. Over de details hebben wij al eerder geschreven. Hoe meer puntjes er op de i komen hoe beter het is. Ferenc vraagt of wij vijf broodjessmeerders kunnen leveren. Ja, dat kan. Ferenc vraagt of wij twee gebakhalers kunnen regelen in een bus. Ja dat kan. De rest van de groep gaat naar de kerk.
Direct na kerktijd rijden wij de berg op naar het multifunctionele gebouw. Daar is het een drukte van belang. Iedereen is erg druk maar niet duidelijk is waarmee ze druk zijn. Gipsy’s en burgers, alles loopt door elkaar heen met brood, geluidsboxen, planken, emmers, vlaggetjes, een tafel, etc.etc.
Tussen de bedrijvigheid door drinken wij een zondag’s bakje koffie terwijl we lekker op het trapje in de weg zitten. De muziekpieten oefenen nog een laatste keer met het koortje. De grote tent staat, de broodjes zijn gesmeerd en de flessen limonade staan in de cementkuipen te koelen. Alles is er klaar voor. Wij kunnen gaan lunchen. Om 15:00 uu kan het feest beginnen.
Als we na de lunch weer de berg op rijden zijn er al veel gasten gearriveerd. Het zijn er veel. Ferenc heeft niet overdreven. Het zouden er inderdaad wel 300 kunnen zijn. Uit alle omliggende dorpen zijn Gipsy’s gekomen naar de feestelijke opening. Iedereen die ook maar iets te maken heeft met Gipsy-ontwikkelingswerk is er. Een bijzondere man, de heer Szabo Daniël, heeft 150 kilometer gereden om hier aanwezig te zijn. Voor een 80-jarige een flinke prestatie. Later meer over hem.
Ook David Pandy is er en zo nog veel meer bigshots.
Boven de bergen pakken donkere wolken zich samen. Het gaat weerlichten en zo nu en dan valt er regen. De tent is een goed idee geweest.
Er zijn niet genoeg zitplaatsen dus onze grote bus gaat weer heen en weer om banken te halen. Tenslotte kan iedereen zitten en slechts een half uurtje later dan gepland gaat het officiële deel van start. Zingen, muziek en toespraken. Veel toespraken. Ferenc schetst de historie van het werk in het kamp in Nagybereg:
– In 2008 zijn Ferenc en Diana gestart met plannen om de armen in het Roma-kamp te helpen
– Eerst voorzichting contacten leggen met de Roma’s om vertrouwen te winnen
– Daarna de eerste kerkdiensten georganiseerd in een huisje
– Toen groeide er contacten met de Nederlandse stichting Gipsy Mission
– In 2009 volgde de aanleg van een weg door het kamp waardoor de mensen minder geïsoleerd kwamen te leven. Dit was een grote doorbraak voor de Roma’s, nu konden ze de kinderen naar school laten gaan omdat ze niet meer door de modder hoefden te lopen
– In 2009 start met onderwijs. Voor de kinderen een eerste kennismaking met lezen en schrijven
– In 2010 een groep jongeren uit Goes legt een speeltuin aan en start met een zomer-bijbel-kamp. Een enorm succes.
– Eind 2010 plannen voor een multifunctioneel gebouw. Er is groei. De kerkdiensten passen niet meer in een huisje, met gaat onder de blote hemel verder. Dit is moeilijk.
– In 2011 start met de bouw van het MFG, een groep jongeren uit Goes helpt mee met het hek en opnieuw organisatie van een zomer-bijbel-kamp.
– In 2012 voltooiing van het MFG. Opnieuw is een jeugdgroep uit Goes aktief met kinderwerk.
– Vandaag opening van het nieuwe gebouw!!!
Ferenc benadrukt het belang van de rol van de Nederlandse jongerengroepen in de ontwikkeling van het werk. Wij zijn er wat ongemakkelijk onder. Zo groot was het nu ook weer niet wat we deden en doen. De toespraken gaan verder. Lange toespraken en iets minder lange toespraken. De taalbarrière laat zich nu voelen. Wij vinden het een matig genoegen, behalve het zingen dan. Eindelijk, als Wouter van Dam aan de beurt is, kunnen wij er iets van snappen. Korte toespraak. Opnieuw veel veren op onze hoed. Opnieuw wat ongemakkelijk gevoel. Wouter onthuld een naambord: HUIS VAN HOOP. Deze naam is door de zigeuners zelf genoemd, ooit. Er is vanuit de Roma’s veel instemming met deze naam. Goed gekozen. Ook geeft Wouter namens zijn stichting een houten kruis voor in de grote zaal.
Dan zijn wij aan de beurt. Voordat we ons lied gaan zingen roepen we een aantal van ‘onze’ Roma-vrienden op het podium. We willen laten zien dat wij dit samen met hen willen vieren. Niet wij maar samen met de mensen met wie we werken. Een kinderen komen naar voren. Rachel stapt naar voren en vol vuur en aanstekelijk enthousiasme dirigeert zij dit gelegenheidskoor. Het swingt er op los. We krijgen de hele zaal mee. Rachel draait zich om en dirigeert de zaal mee en klapt en swingt en jawel, alle hoogwaardigheidsbekleders komen uit de plooi. Dan mag Henk een toespraak houden. Omdat wij een brug willen zijn tussen de Roma’s en de burgers is de toespraak voorbereid in het Hongaars. Alle deelnemers willen niets missen van het Hongaarse gebrabbel van Henk. De betonnen brug is een opstapje naar een figuurlijke brug. Klaas heeft de tekst fonetisch uitgeschreven. Het is een hoop gesjoek en gehodj en hadj maar gezien de reacties uit het publiek wordt duidelijk dat men de brug wel ziet. Wij willen verbinding maken en hopen dat het nieuwe Huis van Hoop een brug kan zijn tussen mensen onderling die elkaar vinden in liefde en geloof in dezelfde Heer. Wij bieden Ferenc een kado. Een beamer voor in de nieuwe zaal. Nog één maal swingen met Rachel en dan zit het er voor ons op.
Er volgen nieuwe toespraken van grijze heren. Wij krijgen zin in koffie. Één voor één controleren wij of al het gebak in het magazijn er nog staat. Soms gaan er drie tegelijk controleren. Iedere keer staat het er nog. Het smaakt. Opeens zijn de toespraken voorbij. Snel de laatste hap wegslikken en het magazijn uit. Het lint moet doorgeknipt. De bisschop en Wouter van Dam en Ferenc willen het lint doorknippen maar ook Henk moet komen. Monika wil niet, Henk ook niet. Toch maar doen dan en ietwat ongemakkelijk wordt er geknipt. Zoveel details en dan niet vertellen wie er moet knippen.
Na het knippen kunnen we happen. Schalen vol broodjes en gebak en koek. Er is limonade en koffie. Als de eerste honger over is denken een paar Roma-vrouwen aan de volgende dag en verzamelen hun nette tasjes vol met koekjes. Geef ze eens ongelijk, ze zijn lekker en het staat er voor. We zien Etus met haar twee kindjes (zie het verslag van vorig jaar). Etus is heel heel erg vies maar haar kindertjes zijn niet blood meer. Ze heeft de winter goed doorstaan. De kinderen zijn niet ziek geworden. Rinus noteert de maten van de kleding. Een weldoorvoede zware burgermadam met hoed spreek de magere Etus toe. Klaas vertaald de boodschap voor ons. Ze is vies, ze moet zich wassen. Even komt het beeld van de voetwassing weer boven. Wie denkt schoon te zijn kon wel eens viezer zijn dan hij of zij denkt. We helpen Etus aan een flinke zak met koek en beloven haar deze week kleding te brengen. Ze moet dan wel haar kindertjes naar het kinder-feest sturen. Ze belooft het. We zien haar nog even rondscharrelen tussen het gebak en dan is ze weer terug naar haar hut met lek dak. Nee, wij repareren geen daken Etus. Later vragen wij David Pany of hij iets kan regelen voor het lekke dak. Een zeiltje of zo.
Na het eten en drinken gaan de Roma’s spontaan een sing-inn houden. David speelt op zijn keyboard en het galmt over de berg. Nu zien we meer oude bekenden en herinneren hun bijnamen die wij ze eerder gaven. Het is een mooi feest geworden. Dan gaat het regenen. Een flinke plensbui.
Na afloop van het eten maken we kennis met de heer Szabo Daniël. Volgens David Pandy is hij de grote initiator van alle Gipsy-Mission-werk in de verre omtrek. In Hongarije en in Oekraïne en in Roemenië heeft hij kerken en scholen gesticht. De man is inmiddels hoogbejaard maar spreekt met zachte stem indringend over het belang van het werk onder de zigeuners wereldwijd. God zet soms een volk apart en geeft het veel kansen. Hij ziet dat op dit moment de zigeuners wereldwijd veel aandacht krijgen. In een paar jaar zijn de mogelijkheden voor dit volk sterk vergroot. Niet allen in Nagybereg maar in alle delen van Europa worden onderwijsprojecten gestart en wordt gewerkt aan het verbeteren van de leefomstandigheden van de zigeuners. Er is een enorme groei in geloof in Jezus. Roma’s krijgen weer hoop. Dit is hun tijd. Dit is de boodschap van Szabo Daniël. Op de vraag hoeveel zigeunerkerken en scholen hij al heeft opgericht antwoord hij eenvoudig dat hij ze niet meer kan tellen.
Szabo Daniël benadrukt het belang van het werk van jongerengroepen zoals ze vanuit Goes nu al voor het derde jaar hier werken. Het geeft steun en energie en vertrouwen. Opnieuw verlegenheid bij degenen die dit gesprek nog meekrijgen. De meesten van de groep zijn inmiddels al vertrokken naar de accommodatie om te eten. De vermoeidheid laat zich voelen.
In de tuin wordt nog wat gezongen en gekletst en plannen gemaakt voor de volgende dag. De echtgenoot van Magduska, onze grote dikke Sanyi bacsi is dinsdag jarig en wij gaan dat morgen massaal alvast vieren. Hij krijgt een nieuwe fiets en twee zeilboten (schoenen maat 46) en een grote stapel GAMMA shirts maat King Size. Met Jutka spreken we af dat we met 35 personen komen eten. Onze groep is namenlijk toegenomen met de komst van Post&Co en Wouter&Josien. Dat wordt een flinke pan eten Magduska! Verder gaat er een groep speeltoestellen verven, Post&Co gaan de beamer ophangen en de boxen instaleren, er is weer kinderwerk en er gaat een busje werken in Mezövary. Henk en Monika moeten op audiëntie bij de bisschop.
Dat zijn de plannen voor maandag. Nu eerst maar eens slapen.
Nog geen reacties.