Contact: samen eten met de zigeuners

///Contact: samen eten met de zigeuners

We worden door de zigeunergemeenschap uitgenodigd om ’s avonds op het sportveld spek te gaan bakken boven een kampvuur. De zigeuners willen het spek betalen, wij zullen zorgen voor koffie en frisdrank. Enkele zigeunerjongens zijn de hele dag bezig geweest met het snijden van stokken. We bakken spek en eten brood met spekvet, paprika, komkommer en drinken cola en water. Maria Farkas is er ook bij. Ik stop haar een halfje brood toe en nog een stukje spek. Ook Marinka Zolya en haar man Istvan zijn van de partij. Istvan heeft indrukwekkende triceps. Hij is een vaste werker bij de bouw. We kennen hem inmiddels goed. Hij is een betrouwbare sterke man. Hij en Zolya zijn een mooi koppel. Ze hebben twee kleine kinderen. Ook zie ik Etus Kulcsar komen met haar twee blote kindertjes. Ze luistert even naar het gitaarspel en dan loopt ze terug. Jammer dat ze niet wacht op het eten. Ze is erg schuw. Ik stop 4 met spekvet doordrenkte boterhammen in een zakje samen met een stuk spek. Straks ga ik even bij haar langs…….

 

 

Pas als de zigeunermannen en oudere jongens klaar zijn met eten mogen de vrouwen en de kinderen komen. Er is gelukkig meer dan genoeg. Er wordt gezongen en gestoeid. Iedereen heeft het naar zijn zin. Maria zit naast onze Christa en innig gearmd zingen ze liedjes bij de gitaar. Marcia heeft drie kleine kindertjes van Sandor op schoot. Tegen de regel in gaat Marcia tussen de mannen zitten en probeert de drie peuters te laten eten van het brood en het spek en de paprika. Eentje heeft geen honger of durft niet. De andere twee eten lekker door. Naast mij zit een man met de naam van zijn moeder op zijn arm. Zij overleed bij de geboorte van haar achtste kind. Zijn oudste broer stierf 7 maanden daarna door een ongeluk. Toch is het een positieve kerel. Hij verwacht veel van de bouw van het multifunctionele gebouw. Zijn kinderen kunnen straks leren schrijven en lezen. Daarmee hebben ze meer kans op een baan. Hij vertrouwt op God.

 

Als we naar huis gaan zijn we zeer blij en voldaan. Wat een mooie momenten hebben we met elkaar beleefd. Dan komen we langs 8

 

het huisje van Etus Kulcsar. Ik vraag enkele meiden van ons om het zakje met brood en spek langs te brengen. Ik zeg ze vooral ook even naar binnen te gaan. De schok is groot. Op verdere de terugweg wordt vooral gehuild. Wij gaan eten. De tafels zijn gedekt met volle schalen want op een stukje spek met een vette boterham kun je niet leven. De tegenstellingen zijn deze dag groter dan alles wat we ooit eerder hebben gezien.

Nog geen reacties.

Laat een reactie achter!

Uw emailadres zal niet gepubliceerd worden.