Met de ervaring van donderdag hebben we de groep kinderen op leeftijd gesorteerd en in twee groepen verdeeld. Vandaag hebben we 34 kinderen. We hebben een gericht knutselwerkje gedaan omdat het vrije knutselen niet werkt. Buiten spelen we buiten jagerbal. De tolk probeert de spelregels uit te leggen en dat valt niet mee. Deze kinderen kunnen zich niet aan spelregels houden. Halverwege de ochtend hebben we een vrij uitgebreide pauze waarin we koekjes eten en limonde drinken. Na de pauze draaien we de activiteiten om. De ouderen gaan nu knutselen en de kleintjes gaan naar buiten. Omdat wij nu al beter kunnen inschatten hoe de kinderen reageren verloopt de ochtend veel ordelijker. Bovendien is het vandaag heel mooi weer zodat we veel buiten kunnen doen. Aan het einde van de dag gaan we weer met z’n allen zingen en we gaan de prijsjes uitdelen. Van tevoren hebben we de kinderen verteld dat ze een prijs kunnen krijgen voor goed gedrag, een mooi werkje of leuk meedoen met het sporten.
Iedere dag hebben we een top-5. De kinderen vinden dat heel leuk. Aan het einde van de dag vertellen we de kinderen wanneer de volgende keer zal zijn. Daarna gaan de kinderen weer terug lopen naar het Gipsydorpje. We zijn benieuwd hoe het volgende week zal gaan want onze tolk Monica (lerares Engels) zal er niet zijn. Dianna blijft gelukkig wel.
De werkgroep die zich met het hek bezig houden is vandaag met 1 man uitgebreid, vandaag zijn Stefan, Jelmer, Christa en David de ploeg die met de kwast in de hand aan de gang gaan. De verfblikken worden opengehaald, de zon schijnt en we gaan van start.
De bruine verf op het geschuurde hek is een hele verbetering dus voor ons ook mooi op het te zien opknappen. Het duurde niet lang op het ultieme werkvakantie gevoel komt boven. Heerlijk, volle zon op je hoofd een kwast in de hand en meteen resultaat zien. De verf gaat er zo goed op dat meer verf gebruikt hebben vandaag dan dat we verwacht hadden. Aan het einde van de dag kunnen we toch terug kijken op een geslaagde dag 10 meter bruin en droog. Maar als je alle verf mee zou tellen die op de lichamen zat dan hadden we nog wel wat extra meters kunnen maken, maar met een oude lap en terpentine kunnen we beginnen aan ons weekend.
Vandaag gaan we ook verder in het huisje van Atilla. De muren in de woonkamer zijn voor het grootste deel gestuukt. Ze worden wit gekalkt. Door alle roet en de slappe kalkverf lijkt het wel op water smeren in plaats van witten. Het resultaat is bedroevend. Dit moet nog wel een keer of vijf.
Aan het einde van de dag, als wij moe zijn geworden, heeft Atilla inspiratie gekregen. Hij gaat cement maken van onze cement en zand. Het wordt een kuip vol. Eerst proberen wij hem tegen te houden maar dat heeft weinig zin. Bovendien moet je eigen initiatief juist waarderen. We zijn benieuwd wat hij gaat doen met de bak cement. Atilla praat voortdurend Russisch en wij praten terug. De cement wordt door Atilla links en rechts tegen de buitenmuur gekwakt met een troffel. Als hij dat nu een paar jaar eerder had bedacht zat de muur nu niet vol muizenholen. De kachelpijp van Ference lekt roetdamp. Deze oorzaak van de zwarte muren moet worden verholpen. De oude kachelpijp gaat naar de mesthoop. Ference kent een specialist die kachelpijpen passend kan maken. Dit is wel nodig want de diameter van de bocht klopt niet helemaal en een tussenstuk moet nog passend worden gemaakt. Na de avondmaaltijd gaan Henk, Klaas en Henry op pad. De kachelpijpspecialist blijkt een zigeuner te zijn. Hij woont in een ander deel van het dorp in een klein huisje.
Bepaalde zigeunerstammen komen van oorsprong uit India. Onze kachelpijpspecialist zou qua uiterlijk ook regelrecht uit India kunnen komen. Het op maat maken van de pijp en het vastbakken van de bochten kost 13 euro. Na enig onderhandelen, wordt het 12 euro. Zaterdag wordt de pijp geleverd.
Op het terrein is vandaag gewerkt aan speeltoestellen plaatsen. Met een ploeg van 6 mensen zijn wij naar de werkplaats gereden en begonnen met het op een wagen scheppen van zand en grind, bestemd voor het betonstorten rond de palen. Vervolgens zijn de onderdelen van het samengestelde speelwerktuig, dat bestaat uit een schommel, klimgedeelte en een soort gondel op de wagen gelegd, vastgebonden en op transport naar het zigeunerkamp. Deze keer zonder problemen aangekomen, de trekker bleef het boven verwachting doen.
Alle onderdelen ter plaatse in elkaar gezet, en gelukkig klopte alles en alle bouten pasten in de bestemde gaten. Met vereende krachten konden wij het toestel overeind krijgen, een enorm apparaat. Ter plaatse van de poten (6 stuks) begonnen met het graven van de gaten tot een diepte van ca 0.50 m diep. Toen dat klaar was, de poten van het toestel in de gegraven gaten gezet, met onze timmermansogen stond het toestel binnen de kortste keren waterpas.
Toen was\het tijd voor de lunch. Bij terugkomst was het toestel al volop in gebruik. Vooral de gondel was favoriet, minstens 4 volwassenen en 6 kinderen waren al druk aan het schommelen, de palen stonden nog los in de gaten en bij iedere gondelgang kwamen de palen los van de grond. Met veel moeite hebben we iedereen kunnen verwijderen, dat gebeurde met grote tegenzin. Begonnen met aanmaken van beton voor de 6 gaten, dit gebeurde met grote inzet, na ruim 5 kwartier waren de gaten gevuld met beton. Toen moest nog aardig wat schilderwerk gedaan worden. Eindelijk was alles klaar en konden we heel tevreden ons werk aanschouwen, het zag er perfect uit. Maar er was een groot probleem, iedereen stond te popelen om weer te gaan schommelen op de gondel, als dat zou gebeuren zou ons werk teniet gedaan worden, immers het beton was nog lang niet uitgehard. Iedereen op het hart gebonden het toestel met rust te laten, dat werd beloofd, Maar toch was er bij ons grote twijfel of dat wel zou gebeuren.
Helaas werden onze bangste vermoedens de volgende dag bevestigd…… Later meer hierover
Nog geen reacties.