Maandag 2 augustus, een werkdag met dilemma’s

///Maandag 2 augustus, een werkdag met dilemma’s

Vandaag weer een werkdag. De verschillende groepen gaan resp. hek schilderen, huisje opknappen of speeltoestellen plaatsen. Omdat de kinderen te snel met de toestellen zijn gaan spelen is van twee toestellen de verbinding tussen beton en ijzer losgewrikt. De palen van de grote schommel staan los en hebben veel speling wanneer er gebruik van wordt gemaakt. Dit zal uiteindelijk op korte termijn ertoe leiden dat het hele toestel kapot zal gaan. Er zit maar één ding op: beton loskappen en opnieuw storten. Met Ference bespreken we het probleem. We hebben ook een oplossing, er moet 24 uur bewaking komen zodat niemand op de schommel gaat totdat het beton uitgehard is. Dit gaat worden geregeld. Nu maar hopen dat de bewaker zijn taak serieus neemt en niet thuis gaat slapen of zich gaat bezatten.

 

Er worden flinke vorderingen gemaakt op het speelterrein. Het begint een beetje op een filiaal van ‘Slagharen’ te lijken. De werkzaamheden aan het hek gaan voorspoedig. Vandaag wordt er 25 meter hek geschilderd. Er is nog slechts 25 meter te gaan. De vaart zit er goed is, misschien morgen klaar.

In het huisje van Atilla komt Geza om de kozijnen te plaatsen. De kozijnen haal ik op met de bus. Eerst gaan de banken eruit. We hebben nu een ruime laadruimte. Geza kan aan het werk. Met een bijl hakt hij wat van de modderstenen weg om de opening passend te krijgen. Oude kozijnen eruit. Het is weinig soeps meer. Met al het hakken door Geza ontstaat er ook wel weer schade aan de buitengevel. Daar komt dan weer een ander gemeentelid voor. Met een zeef wordt zand/grint gezeefd en het fijne zand wordt gebruikt voor een nieuwe vensterbank en cementen zijkanten. Het is allemaal wat ruw maar het werkt. Aan de binnenkant smeer ik de beschadigingen weg met gips. Aan de binnenzijde maakt Ference een vensterbankje van cement. Het knapt er reuze van op. Straks glas erin en poetsen en dan kan Atilla achter de geraniums.

Dit weekend heeft Atilla gebruikt om onze donkerrode verf extreem te verdunnen met terpentine om daarna zelf eens te gaan schilderen. Het resultaat mag er zijn: de trap is rood, de muren hebben rode druipstrepen en ook de balken aan het plafond zijn op sommige plekken rood. De kwasten zijn smerig en de terpetine is op. Louisa is not amused, Atilla is zich van geen kwaad bewust.

Onze werklust werkt wel aanstekelijk bij onze stinkende vriend. Hij veegt, hij schept, hij geeft aanwijzingen, hij smeert met cement, hij sjouwt met zijn spaarzame meubeltjes en hij houdt alles in de gaten. Het weer werkt ook goed mee. De zon schijnt volop en het is warm. Het zweet stroomt volop. De geur van terpentine en verse verf is gelukkig overheersend in het kleine kamertje. Wij kunnen vanavond lekker douchen en Atilla kan misschien even in de wind gaan staan. Hier ligt een enorme een uitdaging voor Rexona of Axe.

Vanmorgen is Niels druk met witkalken en ’s middags doet Christa alles nog eens dikjes over. Het valt niet mee om van zwart naar wit te gaan. Er zullen nog wel wat laagjes nodig zijn.

Henry doet nog eens een bod op de latrine. Deze keer biedt hij 80 euro en de koop is rond. Deze latrine is eerder bij dezelfde smid besteld door de stichting Dorcas. De zigeuner die de latrine geplaatst kreeg bij zijn huisje heeft hem weer terugverkocht nadat de medewerkers van Dorcas vertrokken waren. Hij had hem kennelijk niet nodig of, en dat is waarschijnlijker, hij had grote dorst. Nu kan de smid nogmaals een deal sluiten. De nemen ons voor om de latrine in ieder geval zo goed vast te zetten dat Atilla niet dezelfde wisseltruc kan uithalen.

Ference kent het probleem van de kachel en weet misschien een oplossing. Ergens bij een gemeentelid staat een ongebruikt kacheltje/fornuis van 40 jaar oud. Misschien is dat in betere staat dan de kachel van Atilla.

Omdat wij de aarden vloer willen voorzien van een laagje beton vragen we Atilla om zijn troep uit het hok te halen. Er staat een divan die nog van zijn overgrootmoeder zal zijn geweest. Dit gevaarte past maar net in het hok. Het ding is vies, beschimmeld en zwaar van het vocht. Bovendien wonen er veel beestjes in. De divan wordt in het zonnetje gezet om te drogen. Het zou beter zijn om van het geval een vreugdevuur te maken, ter eren van het betonvloertje maar Atilla is gehecht aan het meubelstuk. Een list wordt verzonnen. Ik vraag aan Atilla of hij het ding wil verkopen aan mij. Ik biedt 20 krivna. Ference ligt dubbel van het lachen maar Atilla zegt ja en voordat de man zich kan bedenken betaal ik mijn aankoop. De liefde voor de divan was kennelijk ook weer niet zo groot.

In minder dan 2 minuten hebben Bram en Reijnder mijn divan ontdaan van het stromatras. Het houtwerk geeft wat weerstand maar met een koevoet is mijn divan snel gedemonteerd. Atilla kijkt wat vreemd. Wie sloopt er nu zijn eigen bed?

Alle drukte vraagt wel veel energie van Atilla die normaal gesproken vrijwel nooit een mens ziet. Nu heeft hij op één dag nieuwe kozijnen, dubbel glas, vensterbanken, wittere muren en tot slot heeft hij zijn divan verkocht.

’s Avond hebben we een gesprek met Ference. Hij legt ons een paar dilemma’s voor. Hij zegt er bij dat hij alleen als tolk optreed. We zijn benieuwd.

Het eerste dilemma is een verzoek van een vrouw. Ze heeft Ference gevraagd of de Nederlanders haar kunnen helpen. Haar dochtertje van 8 maanden heeft een gaatje in haar hart(klep). Ze kan hieraan geopereerd worden als ze 1 jaar oud is. De operatie kost 5.000 euro. Ze heeft geen geld. Als de operatie niet wordt gedaan zal het kind sterven. Er is geen ziektekostenverzekering.

Ik leg het dilemma terug bij Ference. Wij hebben wel 5.000 euro maar dat is bedoeld voor het multifunctionele gebouw wat Gipsy Mission zal gaan bouwen. Als wij de operatie betalen zal dit gebouw voorlopig niet worden gebouwd. Wat heeft Ference liever? Hij kan de vraag niet beantwoorden en wij hebben ook geen oplossing. Arme moeder.

Het tweede dilemma is een verzoek van een andere vrouw. Ze heeft vier kinderen en ze is verstoten door haar man. Zij en haar kinderen zijn nu dakloos. Via Ference heeft ze aan de Nederlanders een vraag aan de Nederlanders: zij doen zoveel voor Atilla, kunnen ze ook voor haar een huisje organiseren. Voordat wij ingaan op de vraag verteld Ference van de risico’s die je loopt als je aan dit verzoek gaat proberen te voldoen. Stel dat wij inderdaad een huisje organiseren betekend dat dat meer mannen hun vrouw gaan verstoten omdat er dan een kans is dat er door buitenlanders een huis zal worden georganiseerd.

De zigeuners denken dat de Nederlanders met twee bussen zijn gekomen vol geld. Ference heeft uitgelegd dat alle euro’s die wij meebrengen ook één voor één bij elkaar gewerkt zijn door de jongerengroep. De zigeuners leven in een andere wereld en hebben andere beelden van de werkelijkheid. Vorig jaar is er een nieuwe weg aangelegd door Gipsy Mission. De zigeuners denken ze dat Ference een nieuwe auto heeft gekocht door geen asfaltweg aan te leggen maar een grintweg. Misschien trekt de man zich alle kritiek wel te veel aan. Je moet behalve liefde voor deze mensen ook hard kunnen zijn en een brede rug hebben.

Omdat er vanuit Nederland kleren worden aangeboden ten behoeve van de zigeunerkinderen vragen we Ference of hij geen kledingbeurs kan beginnen. Zo voor de winter of juist voor de zomer. Ference zegt dat de zigeuners niets willen betalen voor kleren die hij zelf krijgt. We proberen hem op andere gedachten te brengen. Alles wat je krijgt heeft een andere waarde dan wanneer je ervoor moet betalen. Ook al betalen de zigeunerouders maar één of twee krivna, het gevoel van eigenwaarde zal erdoor worden versterkt. Veel zigeuners leven van de kinderbijslag van hun grote gezinnen en het meeste geld gaat op aan drank. Door hen kleding te geven verandert er weinig en blijven ze in hun patroon vastzitten. Ference zou ons idee wel eens willen uitproberen als het multifunctioneel gebouw klaar is. Misschien dat wij tegen die tijd een bus vol goede kinderkleding en schoenen kunnen brengen. Wie weet?

Nog geen reacties.

Laat een reactie achter!

Uw emailadres zal niet gepubliceerd worden.