Eerste werkdag
Een uur tijdsverschil is ’s morgens vroeg duidelijk merkbaar aan de ontbijttafel. Zonder al te technisch te worden over tijdszones komt het er op neer dat wij om 06:30 uur (Zeeuwse tijd) met boterhammetjes met salami en verse tomaten aan het ontbijt zaten. Christa, Floris en Stefan moesten voor de voorbereidingen hiervoor nog een half uur eerder uit hun bedje. Voor de duidelijkheid, ons horloge wijst dan een uur later dus het lijkt mee te vallen. Vaste rituelen zijn belangrijk deze dagen. Twee maal daags kiezen wij uit brood met kaas, salami, verse tomaten, hagelslag en jam. Het leven is hier overzichtelijk.
Na het ontbijt worden de klustaken door de heer J. Koning toegelicht en we gaan met z’n allen naar de afdeling chirurgie en vervolgens naar de poli.
De patiënten staan in de volgepakte gang te wachten op hun beurt terwijl wij belangstellend de muren en deuren bekijken om te zien wat er moet gebeuren. Zij en wij doen net of dit normaal is. Bereidwillig stappen de patiënten aan de kant wanneer de ruime delegatie klussers nog eens wat beter wil kijken naar de compleet verrotte kozijnen van de toegangsdeur naar het kabinet van herr dokter. Wij komen verven maar de winkel blijft gewoon geopend.
Nadat we afscheid hebben genomen van Niels en Harm, zij worden door Lennart weggebracht naar het kinderkamp, gaan we van start met de grote klusserij. Binnen 10 minuten liggen er 6 deuren uit de afdeling chirurgie op de operatietafel van de heer J. Koning en worden bewerkt door Ruben, Rick en David. Het wordt een soort huidtransplantatie: oude oranje laag eraf, nieuwe witte laag erop.
Voor de patiënten in het ziekenhuis betekent dit echter wel dat de behandeling onder het toeziend oog van verschillende klussers wordt voortgezet. Reijnder plamuurt de schroefgaatjes in de kozijnen dicht terwijl de zuster een nieuwe pleister plakt op het zitgedeelte van een patiënt. Nieuwsgierig volgt de vrouwenvleugel alle kitbewegingen van Paul en het grondige verfwerk van Bram en Daan. Mannen schuifelen extra vaak heen en weer over de gang om vooral niets te missen van het geschuur van Adriaan en Louisa.
Het verplegend personeel lijkt zich niets aan te trekken van de losgesneden purschuimresten en het losgestoken stucwerk. Ook de weblogfotograaf Martijn loopt al fotograverend ongehinderd overal tussendoor en iedereen doet alsof dat zo hoort.
Zoals gezegd, het leven is hier overzichtelijk. Tussen al het schilderwerk door lopen ook nog vier Roemeense bouwvakkers die een sanitairruimte slopen. Voor de poli, in het wat rommelige plantsoen met kunstwerk, worden twee zitbankjes ontdaan van grijze verf en geplakte kauwgom uit langvervlogen tijden.
Om half zes worden de kwasten opgeruimd en sluiten we de verfpot af. Rust. Na het eten, een heerlijke douchebeurt en de vrije tijd zitten we met elkaar om tien uur in de avond voor onze kantine en prijzen God om deze mooie dag bij snarenspel van Floris. De rust is teruggekeerd in het ziekenhuis en de geur van verse verf en stof belooft voor morgen weer veel bekijks.
Nog geen reacties.